To dość szerokie pytanie. Zrobię co w mojej mocy.

Gałąź goidelska języków celtyckich składa się z irlandzkiego gaelickiego, szkockiego gaelickiego i manx. Wydaje się, że zróżnicował się w Irlandii, inne gałęzie istnieją w wyniku podboju / imigracji. W szczególności szkocki gaelicki prawie całkowicie zastąpił element piktyjski w Szkocji, począwszy od III do VI wieku. Według Rzymian nastąpił również ruch do Kornwalii i Walii, ale nie wydaje się, aby miało to trwały wpływ. Samo słowo gaelicki wydaje się być starowalijskim słowem oznaczającym „pirata” lub „bandytę”. :-)

Oto fragment Wikipedii pokazujący podziały Celticu na Wyspach Brytyjskich w V wieku. Zielony to Goidelic, czerwony to Brythonic, a niebieski to Pictish, który ostatecznie został zastąpiony przez Goidelic (a następnie anglosaski).

Najwcześniejsze historyczne potwierdzenie, jakie udało mi się znaleźć dla Goideic :

Najstarszym pisanym językiem goidelskim jest prymitywny irlandzki, o czym świadczą inskrypcje ogamskie do około IV wieku. Formy tego przemówienia są bardzo zbliżone, a często identyczne, z formami galijskimi zapisanymi przed i podczas Cesarstwa Rzymskiego. Następny etap, staroirlandzki, znajduje się na marginesach łacińskich rękopisów religijnych od VI do X wieku

Cofając się dalej, otrzymujesz tutaj pierwszą wskazówkę. Języki goidelskie w IV wieku nie były tak dalekie od języka galijskiego używanego we współczesnej Francji. Z kolei galijski jest językiem indoeuropejskim zachodniej gałęzi. Ogólnie przyjmuje się, że indoeuropejski pochodził gdzieś ze stepów wschodnioeuropejskich lub zachodnioazjatyckich. Tak więc przypuszczalnie, kiedy Indoeuropejczycy przenieśli się do Europy Zachodniej, ich język stał się celtycki (lub „galijski”), a kiedy Galowie przenieśli się na Wyspy Brytyjskie, ich języki stały się goidelskie w Irlandii i Brythonic w Anglii (i być może piktyjskie w Szkocji) .

Jedna poprawka, którą powinienem tutaj wprowadzić. galicyjski w Hiszpanii jest językowym kuzynem portugalskiego. Jest to język romański i nie ma bliższego związku z językami celtyckimi niż jakikolwiek inny język romański. (Jak blisko jest kwestią debaty. Kiedyś popularne było łączenie ich w podrodzinę. Dziś ten pomysł wyszedł z mody).

Pytanie dotyczyło prawdopodobnie Gallaeci (cholera, to robi się zagmatwane), którzy byli starożytnymi celtyckimi ludami kontynentalnymi, wchłoniętymi przez Rzymian, którzy historycznie mieszkali na tym samym obszarze. Oni i inni Celtiberowie dzielili swoje regiony Półwyspu Iberyjskiego przed erą rzymską.

Jednak po epoce rzymskiej istniała przemieszczanie się głośników Brythonic na północny zachód Półwyspu Iberyjskiego (wraz z Półwyspem Bretanii we Francji), przypuszczalnie jako uchodźców z anglosaskich podbojów ich terytorium w Anglii. Wydaje się, że ich osadnictwo Britonia nie przetrwało zbyt długo jako odrębna kulturowo jednostka ^* , ale tak się stało.

^{* - W ich kościele przez około 50 lat stosowano obrządek celtycki.}

Późna dyskusja, ale istotna, jest taka, że ​​Gaels of Ireland twierdzą, że wyemigrowali z Galicji w Hiszpanii. W najpopularniejszej legendzie syn króla Galicji wspiął się na wysoką wieżę i wypatrzył zieloną krainę za nią: Irlandię. (Śmieszne, bo żadna góra nie jest wystarczająco wysoka). Przepłynął, spodobał się, a za nim podążyło więcej osadników.

W prawdziwym świecie na galicyjskim wybrzeżu znajduje się latarnia morska, która z ciekawością wychodzi naprzeciw Irlandii. Był tam przed Rzymianami i od tego czasu jest utrzymywany. Znana jest pod rzymską nazwą: Wieża Herkulesa.

Moja męska linia przodków, Driscolls, jest irlandzka, ale nie gaelicka. Zamiast tego są starszą linią Corcu Loigde, najwyższych wodzów plemienia Dáirine, którzy są Eireannami, a więc pre-gaelicami. W „Geographia” Claudiusa Ptolemeusza umieszcza Darini (jak to pisze) w północno-wschodniej Irlandii, co ma rację, ponieważ Dairyni są spokrewnieni z Uí Néill, który dostarczył wielu wielkich królów Irlandii; ponadto jednym z najwyższych królów była Dáirine. Nazwa plemienna oznacza „potomkowie Dáire”, co po irlandzku oznacza Darius.

Jedna irlandzka opowieść o Fionn mac Cumhaill opisuje, jak Dáire Donn, władca świata, próbował dodać Irlandię do swojego imperium, tylko po to, zostać pokonany przez Fionna i jego nieustraszoną grupę. Myślę, że ta historia została przeniesiona do Irlandii przez celtycką wersję chińskich szeptów, opartą na porażce Dariusza Persa przez dzielnych Ateńczyków pod Maratonem w 490 roku pne.

Użycie słowa „Celtowie” lub pisowni innej niż rzymska „Kelts” (Rzymianie nie mieli litery K w swoim alfabecie, więc używano C) jest bardzo mylące. Brytyjczycy nie byli Keltami, Rzymianie zapisali, że Brytyjczycy lub Pretani nazywali siebie Brytyjczykami na południu, a Brittoni na północy.

Na mapie Pliniusza nazwana jest Wielka Brytania, a większość Europy, w tym Galia, jest nazwana „Celtica”.

Zrozumiałem, że termin Keltic jest terminem zbiorczym dla wielu różnych ludzi lub opisuje grupę języków. Dziś wydaje się, że wszystko jest nazywane „celtyckimi”. Staram się ustalić jakąś jasność, więc dalsze informacje byłyby pomocne.

Jestem bardzo zainteresowany twoimi informacjami o Gaelach - wyjaśniałoby to rzymski zapis Druidów w Irlandii, tak jak druidzi byli z Galii a nie Wielkiej Brytanii. Archeolodzy uważają teraz, że Druidzi i Keltowie zostali wypędzeni z Celtica / Galii przez Rzymian, co wyjaśniałoby ich ucieczkę do Anglesey, skąd mogli przedostać się do Irlandii.

Briffault (1926) jest bardzo interesujący na temat Druidzi. Przestudiował istniejące starożytne rękopisy, aby znaleźć dowody na kulturę kobiet i zauważa, że ​​Hannibal negocjował z kapłankami, kiedy przekraczał Alpy. Znalazł wzmiankę tylko o dwóch grupach druidów, jednej w Irlandii, która przypuszczalnie przybyła z Gaelami, i jednej w południowo-zachodniej Wielkiej Brytanii - być może z napadu na Gaels.

Zanim chrześcijanie zniszczyli świątynię Diany w Efezie, były tam odnotował tam 6000 Kapłanek. Prawo salickie uchwalone w VIII wieku zabraniało kapłankom noszenia przed sobą kotłów, a kobiety nadal miały pierwszeństwo w kościele chrześcijańskim w X wieku, a opatki prowadziły podwójne klasztory, wielkie połacie ziemi i wybijały własne monety do 1300 roku.

Starożytne źródła rzadko wspominają o Irlandii. Tacyt zauważa, że ​​mieszkańcy byli tacy sami jak mieszkańcy Wielkiej Brytanii

Tacyt nigdy nic takiego nie powiedział. Nie mam pojęcia, skąd to masz. Mówi, że jest podobnie, ale nie to samo: jak w Insular Celtic, ale Q Celtic, a nie P Celtic. Ponadto Agricola stwierdza, że ​​Irlandczycy są bardziej dzikimi niż Brytyjczycy.

Pierwszy obszerny opis Irlandii pojawił się w „The Ecclesiastical History of the English People” (731), jednak ta książka nie wspomina o Gaelsach , z wyjątkiem „Brytyjczyków”. Pierwszy obszerny opis Gaelów znajduje się prawdopodobnie w Księdze Leinster (XII wiek).

Bede nigdy tego nie powiedział. Książka bezpośrednio wspomina o Gaelsach i nigdzie nie stwierdza, że ​​są Brytyjczykami. Zarówno źródła irlandzkie, jak i inne źródła już od Greków wspominają o Gaelach w Irlandii. W rzeczywistości Eire , gaelicka nazwa Irlandii, jest wymieniana przez Greków w 300 rpne.

Cytat z Ecclesiastical History of the English People.

Obecnie w Wielkiej Brytanii jest pięć języków, tak jak boskie prawo jest zapisane w pięciu księgach, z których wszystkie poświęcone są poszukiwaniu i rozpowszechnianiu jednego i tego samego rodzaju mądrości, a mianowicie znajomości wzniosłej prawdy i prawdziwej wzniosłości . Są to języki angielski, brytyjski, irlandzki, piktyjski, a także łaciński; poprzez studiowanie pism świętych wśród nich wszystkich powszechnie używa się łaciny. Przede wszystkim mieszkańcami wyspy byli wszyscy Brytyjczycy, od których otrzymała swoją nazwę; przypłynęli do Brytanii, jak mówi się, z ziemi Armoryki i przywłaszczyli sobie jej południową część; po opanowaniu większej części wyspy, poczynając od południa, mówi się, że rasa piktyjska ze Scytii wypłynął do oceanu w kilku okrętach wojennych i został uniesiony przez wiatr poza najdalsze granice Wielkiej Brytanii, docierając do Irlandii i lądując na jej północnych brzegach. Tam znaleźli rasę irlandzką i poprosił o pozwolenie na osiedlenie się wśród nich, ale ich prośba została odrzucona.

Bede mówi o Wyspie Brytanii. Tutaj ważne jest, aby zauważyć, że szkocki gaelicki zwykł nazywać się irlandzkim.

Nie ma przekonującego powodu, który znam, by wątpić w podstawowe twierdzenie Gaelów, że przybyli jako pierwsi do Gadiz, gdzie zbudowali bazy, a następnie do Brigantium w północno-zachodniej Hiszpanii, a następnie do południowej Wielkiej Brytanii (Kornwalii) i Irlandii.

Nie ma dowodów na istnienie Gaelów w Wielkiej Brytanii. Jedyny dowód pochodzi z kilku małych wysp u wybrzeży Irlandii, które są dziś uważane za część Wielkiej Brytanii, ale wcześniej niż należały do ​​Irlandii. Isle of Man i Anglly in Scotland, odcięte od Wielkiej Brytanii, zostały zasiedlone przez Gaels, w przeciwieństwie do Brytyjczyków, ponieważ Angly miała naturalne góry graniczne odcinające wszelkie więzi kulturowe, które mogły powstać z resztą Wielkiej Brytanii, więc uzyskało wpływ kulturowy z Irlandii, gdy osiedlili się tam Gaels z Irlandii. To samo z Wyspą Man.

Gaels twierdzą, że są tacy sami jak Fenicjanie, podróżując z Lewantu do Egiptu, na Kretę, do Kartaginy, do Gadiz, do Brigantium, do Wyspy Scilly, potem w całej Wielkiej Brytanii. Nie widzę powodu, by w to wątpić.

Godielowie nigdy nie byli w Wielkiej Brytanii.

Nie. Irlandia, Wielka Brytania i Galia wydają się być społeczeństwami czysto ustnymi (nieliterackimi) sprzed czasów chrześcijańskich. W Wielkiej Brytanii czy Irlandii nie ma ludów „protogaelickich”, ponieważ Gaels nie są autochtonami dla tych wysp. Byli najeźdźcami.

Nie ma dowodów na jakąkolwiek inwazję celtycką lub gaelicką w Irlandii. Żadnych dowodów archeologicznych ani żadnych dowodów. Historycy sugerują, że Gaels i Brytyjczycy wywodzą się z tego samego pochodzenia i kultury, która przybyła tutaj wraz z Beaker People z epoki brązu. Około 2500 lat pne. Gaels osiedlili się odpowiednio w Irlandii, a Brytyjczycy w Albionie.

Kilka rzeczy do rozważenia.

Uważa się, że Irlandczycy są genetycznie bliscy mieszkańcom Kraju Basków i północnej Hiszpanii (historycznie podobnego regionu).

Ten link służy do stwierdzenia, że ​​Irlandczycy są przed indoeuropejskimi, ponieważ ludność Basków mówi językiem, który miał istnieć przed pojawieniem się języków indoeuropejskich. Tyle że dominująca haplogrupa y (DNA pochodzenia męskiego) Basków jest podgrupą R1b, która jest indoeuropejska, a R1b jest największą haplogrupą w Europie Zachodniej. Uważa się również, że ta haplogrupa jest populacją pochodzenia rudych włosów.

Pierwszy link powyżej wskazuje również, że niektóre gatunki zwierząt są bliżej spokrewnione z gatunkami zwierząt w Hiszpanii niż w Wielkiej Brytanii wydaje się więc, że istnieje jakiś powód, by przypuszczać, że migracja na dużą skalę z Hiszpanii w pewnym momencie udała się do Irlandii i przyniosła ze sobą pożyteczne zwierzęta. Celtowie w Hiszpanii mówili językiem celtyckim Q, podobnie jak Irlandczycy. Czy jest to dowód bezpośredniego przejścia językowego, czy po prostu zbieg okoliczności? Uważa się, że Q-Celtic jest starszy i w pewnym momencie nastąpiła zmiana dźwięku w produkcji P-Celtic. Może więc być tak, że Irlandia i Hiszpania były bardziej konserwatywne w swoim języku lub że użytkownikom P-Celtic brakowało prestiżu lub obecności, aby wymusić taką zmianę.

Irlandia miała kontakt z Europą Środkową, sięgając daleko wstecz do brązu wiek. Złote lunulae są skoncentrowane w Irlandii, ale pojawiają się tak daleko jak Hanower w Niemczech. Późniejsze naszyjniki z kultury la tene mają podobieństwa z typami europejskimi, takimi jak obręcz Broighter, gdzie złoto mogło pochodzić z Nadrenii, a także rękojeść miecza Ballyshannon. Rękojeść w europejskim stylu, która pasuje do niewielkiej grupy krótkich mieczy z antropomorficznymi rękojeściami, które można znaleźć od Irlandii po Europę Środkową. Na marginesie, głowy tych rękojeści są interesujące, ponieważ wyszczególniają kilka różnych fryzur, prawdopodobnie noszonych przez wojowników tamtych czasów.

Księga z Kells przedstawia włócznika noszącego krótkie spodnie podobne do tych widzianych w kotle Gundestrup oraz tych, które armia rzymska, zwłaszcza kawaleria, adoptowała od Galów . Tak, z jakiegoś powodu na zdjęciu widać jego genitalia. Sugeruje również, że rozjaśnianie włosów było praktykowane, gdy porównuje się jego blond włosy z bardzo ciemną brodą. Jest to kolejny dowód na kulturowy kontakt między Irlandią a Europą, ale dyskusyjne jest, czy jest to kontakt bezpośredni, czy przez Wielką Brytanię.

W Irlandii są plemiona, które mają takie same nazwy jak te w Wielkiej Brytanii i Europie. Brigantes pojawiają się w południowo-wschodniej Irlandii i środkowej Wielkiej Brytanii, jedna z teorii głosi, że są spokrewnieni z Eburonami, których plemienna bogini była Brigantia. Stolicą Brigantes w Wielkiej Brytanii było Eboracum, ale może to być zbieg okoliczności. Również z południowo-wschodniej Irlandii znajdują się Menapii, które dzielą imię z plemieniem z przybrzeżnej granicy Francji i Belgii. A skoro o tym mowa, istnieje irlandzki mit Fir Bolg, który może być Belgae. Walka z Fir Bolg i Milesians może odnosić się do belgijskiej migracji / inwazji na Wyspy Brytyjskie, o której wspomina Cezar, a wiele południowych plemion Wielkiej Brytanii było albo belgijskich, albo rządzonych przez belgijskie dynastie do czasu najechania Cezara w 55BC. Mniej oczywisty jest klan Morna z Cyklu Feńskiego, który może reprezentować plemię Morini, które żyło w pobliżu Menapii w Europie.

Istnieją pewne teorie, że Gaelowie wywodzą się ze schroniska baskijskiego i nie są nawet z przyzwoitości indoeuropejskiej, jednak ich język wywodzi się z późniejszych plemion najeźdźców z Europy Środkowej, które były bardziej zaawansowane i zdominowane (prawdopodobnie z Azji Mniejszej). Aby zmylić teorię, ta sama rasa ludzi żyła również w Wielkiej Brytanii.

Z pewnością tak zwany Krzyż celtycki nie jest pochodzenia La Ten czy Hallstatt, jest znacznie starszy. Starożytnego języka Gaelów nie należy mylić z większością żyjących tam plemion.

Celtowie po raz pierwszy przybyli do Wielkiej Brytanii w 2000 roku pne, a do Irlandii w 1900 roku pne, mówiąc po celtycku kontynentalnym lub galijskim. Mówili oddzielnymi językami, Goidelic i Brythonic, do 1800 roku pne. Mieszając się z pierwotnymi mieszkańcami wyspiarskimi, Baskami i Iberyjczykami, ich języki różniły się na tyle od kontynentalnego celtyckiego do roku 1700 pne, że utworzyły nową wyspiarską gałąź Celtów. Dziś Brythonic i Goidelic nazywane są Insular Celtic. Aby odpowiedzieć na twoje pytanie, gaelicki lub goidelski pojawił się w Irlandii około 1800 roku pne jako połączenie dialektów kontynentalnego celtyckiego i baskijskiego. Nie zaczęło się ani w Galicji, ani w Holandii, powstało na miejscu na irlandzkiej wyspie. Później rozprzestrzenił się na Szkocję i Wyspę Man.

Jaka była udokumentowana pierwsza wzmianka o celtyckich (gaelickich) mieszkańcach Irlandii?

Starożytne źródła rzadko wspominają o Irlandii. Tacyt zauważa, że ​​mieszkańcy byli tacy sami jak mieszkańcy Wielkiej Brytanii. Pierwszy obszerny opis Irlandii znajduje się w „The Ecclesiastical History of the English People” (731), jednak w tej książce nie ma wzmianki o Gaels, z wyjątkiem „Brytyjczyków”. Pierwszy obszerny opis Gaelów znajduje się prawdopodobnie w Księdze Leinster (XII wiek).

Skąd przybyli gaeliccy mieszkańcy Irlandii, Galii i północnej Hiszpanii z? Czy było to wspólne źródło, czy też jeden był przodkiem innych?

Z południowej Hiszpanii. Nie ma przekonującego powodu, który znam, by wątpić w podstawowe twierdzenie Gaelów, że najpierw przybyli do Gadiz, gdzie zbudowali bazę, a następnie do Brigantium w północno-zachodniej Hiszpanii, a następnie do południowej Wielkiej Brytanii (Kornwalii) i Irlandii. Gaels twierdzą, że są tacy sami jak Fenicjanie, podróżując z Lewantu do Egiptu, na Kretę, do Kartaginy, do Gadiz, do Brigantium, na Wyspy Scilly, a potem w całej Wielkiej Brytanii. Nie widzę powodu, by w to wątpić.

Czy są jakieś dobrze udokumentowane źródła dotyczące ludu protogaelickiego (w przeciwieństwie do bardziej typowych ludzi proto-celtyckich); ich język / kultura / lokalizacja?

Nie. Irlandia, Wielka Brytania i Galia wydają się być społeczeństwami czysto ustnymi (nieliterackimi) sprzed czasów chrześcijańskich. W Wielkiej Brytanii czy Irlandii nie ma ludów „protogaelickich”, ponieważ Gaels nie są autochtonami dla tych wysp. Byli najeźdźcami.

Skomentuj tożsamość Gaels / Fenicjan

Chciałbym uniknąć długiej dysertacji na temat tożsamości Gael / Fenicjan, ale ponieważ fotografuje ją komentator, zrobię kilka uwag. Jak zauważył Pannetier poniżej w sposób okrężny, istnieje mocny zapis archeologiczny pokazujący rozwój Fenicjan do Kartaginy (Kartheda), Gadiz, Brigantium, a następnie do Anglii, gdzie Fenicjanie ustanowili kontrolę nad wydobyciem cyny. Ponieważ czas zbiega się z ekspansją gaelicką, potwierdza to pogląd, że Gaelowie i wczesni Fenicjanie byli albo tymi samymi ludźmi, albo byli w jakiś sposób blisko związani, zwłaszcza że Gaelowie byli najeźdźcami, a nie rdzennymi. Ponadto Gaels wielokrotnie i szczegółowo opisują siebie jako Fenicjan (lub „Feeny”, jak ich nazywają) w swoich najstarszych pismach.

Wiele kontrargumentów, które widziałem przeciwko tej idei, jest podobnych do Fenicki X w niczym nie przypomina gaelickiego Y. Jednak zwykle te porównania odnoszą się do Fenicjan takich, jakie znaliśmy z okresu 500–300 pne . Gaels powstali w Irlandii i Wielkiej Brytanii między 1500 a 1200 pne. Porównywanie Fenicjan z 500 rpne do Gaels z 1500 rpne nie jest sprawiedliwym porównaniem. Prawidłowym porównaniem jest użycie tylko fenickiego materiału datowanego na 1200-1500 pne do porównania (tj. przed wojnami Ramessydów). Niestety, stosunkowo niewiele wiadomo o Fenicjanach w tamtym okresie.

Komentarz na temat domniemanego pochodzenia środkowoeuropejskiego

Odniosę się również do pomysłu, który jest obecny wśród wielu uczonych, że Gaelowie w jakiś sposób powstali w Europie Środkowej. To zupełnie nielogiczny pomysł. Źródłem tej idei jest archeologia tak zwanej kultury „Hallstatt”. Ponieważ niektóre elementy tej kultury są gaelickie, niektórzy antropolodzy wyciągnęli absurdalny wniosek, że Gaelowie powstali tam, gdzie znajdują się te pochówki. Kultura Hallstat była pod wpływem Galiów, a nie odwrotnie. W okresie od 800 do 500 pne, w czasach kultury Hallstat, Gaels mieli ogromne imperium, którego Hallstat był tylko jedną małą częścią, a imperium było oparte na Wielkiej Brytanii i Irlandii.

Zarówno dowody językowe, jak i dowody dotyczące nazw miejsc wskazują, że proto-Gaelowie przybyli do Irlandii w czasach epoki brązu lub na jej końcu, około 2000 roku pne. Ullish to dialekt języka Manx, który nie ma nic wspólnego z Ulaid. Hibernia mimo swojej nazwy nie jest związana z lbernią.

Hibernia to błędne tłumaczenie przez Rzymian greckiego słowa oznaczającego Irlandię, Iouernia (napisane Ἰουερνία) - oznaczające kraj bogactwa. Īweriū lub Īveriū w Proto-Goidelic. Jest wysoce prawdopodobne, że odkrywcy zapożyczyli i zmodyfikowali ten termin (około 320 pne). Pytheas z Massilii zwany Ireland Ierne> Eire.

Proto-proto gaelicki - * Φīwerjon- (mianownik liczby pojedynczej * Φīwerjū)
Proto-Goidelic - * Īweriū lub * Īveriū
staroirlandzki - Ériu Modern Irish - Éire

Alan Wilson jest tutaj wspierany, chociaż jego praca koncentruje się w dużej mierze na starożytnym Walijczyku, aw kręgach akademickich jest tak samo niepożądany jak Velikovsky. Czas to przemyśleć: Joeseph, wujek Jezusa, był jednym z fenickich kupców, którzy często odwiedzali Kornwalię. Semickie DNA jest w całym regionie, ponieważ Plemiona osiedliły się tutaj, przybywając różnymi drogami i mieszając po drodze języki, religie i rody.

Istnieją dowody na kontakty między starożytną Irlandią a Egiptem. To nie należy do kategorii dziwnych spekulacji science-fiction; po prostu niektórzy ludzie wierzą, że chrześcijaństwo w Irlandii było w pewnym stopniu pod wpływem kościoła koptyjskiego. Nie jestem na bieżąco, ale jedną interesującą rzeczą jest to, że koncepcja osoby religijnej udającej się na pustynię jest bardzo oczywista we wczesnym irlandzkim chrześcijaństwie. W Irlandii jest jeszcze kilka miejsc zwanych „dysertami”, a przeczytałem, że jest to związane z udaniem się irlandzkich mnichów na pustynię, która była ich odpowiednikiem „pustyni”. Mnisi, którzy będą mieszkać w odległych miejscach, takich jak Skelligs itp., Są dobrze znani. Wszystko to może, ale nie musi, utrzymywać wodę. Nie przeczytałem wystarczająco dużo, aby dokonać oceny. Chrześcijańska sztuka koptyjska i księga kells wydają się rezonować także pod względem stylu.

Gale nie dotarły na wyspę znaną teraz jako Irlandia po narodzinach Chrystusa ---- Naród Ulaidów / Ulsteru miał swoich wielkich królów już w 1000 rpne i mówił w języku Ullish --- Symbol Czerwonego Ręka jest ręką Zary, wnuka Judy ---- Gaelsowie najechali wyspę i nazwali ją Hibernią po Iberii, która jest dziś hiszpańską częścią Europy ---- Gaelicki jest właściwie dialiką hebrajską i używają wielu takich samych słów