Biorąc pod uwagę, że uciekł z więzienia na wyspie i ponownie zebrał kraj, umieszczając go w Bastylii (w środku Francji), a następnie opuszczając i zdemobilizując twoją armię, byłby całkiem oczywistym złym pomysłem.

A co do tego, że go nie stracono ... Nie sądzę, żeby mogli to zrobić. Jego jedyną prawdziwą „zbrodnią” było prowadzenie armii przeciwko nim i przegrywanie. Jeśli ludzie zostaliby straceni za to, to każdy z nich mógłby zostać stracony, gdyby przegrali. Nie jest to najlepszy przypadek do ustawienia, jeśli sam jesteś generałem lub monarchą.

Więc próbowali umieścić go gdzieś poza Francją, gdzie nie mógł zacząć wszystkiego od nowa. Nawet dał mu tam małe królestwo, żeby był zajęty. Uciekł i wznowił rzeczy. Potem umieścili go trochę dalej i pilnowali go.

Napoleon BYŁ uwięziony. Za pierwszym razem na Elbie przebywał w „areszcie domowym”. Ochrona była luźna, więc uciekł i rozpoczął „100 dni”.

Brytyjczycy nie popełnili tego samego błędu za drugim razem. Miejscem wybranym na jego wygnanie był St. Helena Island na południowym Atlantyku, jednym z najbardziej odizolowanych miejsc na świecie. To jest ponad 1000 mil od Angoli na wschodzie, niezamieszkane przez "cywilizowanych" ludzi. Do Brazylii na zachodzie jest kilka tysięcy mil.

Brytyjski garnizon strzegł wyspy, aby zapobiec ucieczce z wyspy. Brytyjska flota patrolowała wody wokół wyspy i schwytałaby go, gdyby w jakiś sposób zwodował łódź na południowy Atlantyk.

Dlaczego nie umieszczono go w konwencjonalnym więzieniu w Europie " z oczu, z pamięci ”.

Prawdopodobnie miał szczęście, że udało mu się poddać Brytyjczykom (ściśle mówiąc, zażądał azylu politycznego), a nie Prusakom.

Nawet wtedy miał w Wielkiej Brytanii wielu zwolenników politycznych, którzy uważali, że więzienie jest trochę surowe!

„Skierować na dalekie wygnanie i uwięzić zagranicznego i uwięzionego Wodza, który po zrzeczeniu się władzy, opierając się na hojności Brytyjczyków, poddał się nam, innym swoim wrogom, jest niegodny wielkoduszności wielkiego kraju; „Lady Holland

  Kamienne mury nie czynią więzienia, Ani żelazne pręty klatką; Niewinne i ciche umysły biorą To za pustelnię;  

Do Althei, z więzienia

Napoleon został uwięziony. Nie mógł podróżować poza granice wyspy ani nikt nie mógł go odwiedzić. „Więzienie” nie jest definiowane przez jakość celi, ale przez ograniczenia wolności i posiadanie praw obywatelskich. Świat Napoleona był ograniczony linią brzegową wyspy i faktycznie nie miał on żadnych praw obywatelskich. Gdyby strażnicy zdecydowali się ograniczyć jego przywileje, Napoleon nie mógłby się do nikogo odwołać.

Jeśli chodzi o przyznanie mu tytułu do wyspy, tytuł cesarza i „posiadanie” wyspy są zupełnie bez znaczenia. „Cesarz” nie ma znaczenia, jeśli jesteś jedynym poddanym (brytyjscy strażnicy na wyspie pozostali poddanymi angielskiej korony). Tytuły mają znaczenie tylko wtedy, gdy są w kontekście skutecznego, potężnego państwa i są wspierane przez niektóre rządy. Nie zdziwiłbym się, gdyby tytuł był bardziej obelgą niż pocieszeniem.

Jednym z głównych powodów, dla których Brytyjczycy nigdy nawet nie brali pod uwagę egzekucji Napoleona, był fakt, że był on powszechnie, choć niechętnie podziwiany przez ich najwyższe kierownictwo i brytyjską elitę, jako prawdopodobnie największy przywódca wojskowy, jakiego świat kiedykolwiek widział. Warto pamiętać, że prawie wygrał pod Waterloo, manewrując i walcząc z Brytyjczykami, tak jak Francuzi starali się prawie za każdym razem pod jego dowództwem. Taka jest natura wojen, że doniosłe zwycięstwa często zależą od drobnych, drobnych przypadków. Podobnie jak Brytyjczycy, Napoleon wyidealizował i romantycznie wojny. Jego natchnione przywództwo i gorliwa misja trwałego umocnienia Francji przeciwko krajom (najbardziej znanym Anglii i Austro-Niemczech), które wcześniej uważały inwazję Francji za boskie prawo, wraz z jego oświeconą dyktaturą w podboju, były bardzo podziwiane. Pod wieloma względami reprezentował kwintesencję militarystycznego brytyjskiego zdobywcy. Chociaż zgodnie ze swoimi porewolucyjnymi zasadami nienawidził monarchii, szybko ustanowił swoją własną nepotystyczną wersję, potwierdzając je i być może przywracając nadzieję, że Francja pewnego dnia powróci do europejskiego klubu królewskiego (z których większość była związana lub bezpośrednio potomków monarchii francuskiej i byli przerażeni, że nagły zamiłowanie francuskiego proletariatu do ścięcia leniwych, upośledzonych członków rodziny królewskiej może po prostu przyjąć się w domu)

Aby zbliżyć się do prawdy, musisz czytać między wierszami. Chodziło po prostu o to, że egzekucja arystokracji spotkała się z dezaprobatą, a on był w końcu drobnym szlachcicem ożenionym z mniejszą francuską rodziną królewską, a następnie w domu Habsburgów. 3 miliony zginęło w wyniku działań Napoleona, z których większość była bezpośrednio związana z jego rozkazami lub działaniami. Na Karaibach iw Syrii, by wymienić tylko kilka, był absolutnie odpowiedzialny za najbardziej ohydne tortury i łamanie praw człowieka. Na jego polecenie wykonano wiele egzekucji za najdrobniejsze przewinienia. Według dzisiejszych standardów byłby ściślej sprzymierzony z takimi jak Hitler i inni despoci. Zasadniczo, jak zawsze, sprowadzało się to do podwójnych standardów tamtych czasów.