Uznanie niepodległości różni się od faktycznej niepodległości.

Podczas gdy Republika Niderlandzka była oficjalnie uznany za niezależny dopiero w 1648 r., w rzeczywistości został założony 80 lat wcześniej przez Unię Utrechcką w 1579 r. Prowincje holenderskie były w dużej mierze autonomiczne jeszcze przed ich przystąpieniem w otwarty bunt, ale traktat położył konstytucyjne podstawy unii politycznej. Do czasu, gdy Zjednoczone Prowincje oficjalnie ogłosiły niepodległość przez obalenie króla Filipa II w 1581 r. akt abjuracji, hiszpańska kontrola była wspierana jedynie przez siłę zbrojną poza regionami lojalistycznymi.

^{Zasięg Republiki Holenderskiej po założeniu w 1579 roku. Jasnobłękitny oznacza wczesną hiszpańską rekonkwistę.}

Przewidywano, że nowe państwo holenderskie będzie konfederacją członków autonomicznych. Stany Generalne, stara burgundzka instytucja, zostało jej rządem centralnym, a Rada Stanu pełniła funkcję wykonawczą. Książę, Franciszek z Anjou, również został zabezpieczony jako suweren (choć wkrótce rozbił się i spalił). Odtąd sam fakt, że Zjednoczone Prowincje były w stanie prowadzić wojnę z przerwami przeciwko hiszpańskiemu imperium przez 80 lat dowodzi, że młoda republika holenderska była niezależna pod względem praktycznym i praktycznym. Formalne uznanie przez Hiszpanię w 1648 r. było niczym więcej niż hiszpańską koroną, która spóźniła się z porażką w holenderskiej rewolcie.

W rzeczywistości do czasu, gdy holenderski landsadvocaat (właściwie premier Republiki holenderskiej) Johan van Oldenbarnevelt zorganizował utworzenie Dutch East India Company w 1602 r. Zjednoczone Prowincje odniosły zdumiewające zwycięstwo nad ówczesną czołową potęgą światową. Armia holenderska pod dowództwem Maurice of Orange już eksmitowała Hiszpanów z większości północy. Jego kampanie zasadniczo wyznaczyły dzisiejsze granice Królestwa Niderlandów, a południowe Niderlandy pozostały w rękach hiszpańskich, a później stały się Belgią.

Tak chronione przed walkami, holenderskie serce Holandii kwitło pomimo długiej wojny toczącej się wokół nich. Ten dobrobyt stworzył solidną podstawę dla ich imperium kolonialnego i uważa się, że mniej więcej w tym czasie rozpoczął się także holenderski złoty wiek.

Holenderska Kompania Wschodnioindyjska (Vereenigde Oost-Indische Compagnie lub VoC) została założona przez Stany Generalne Holandii.

Same Stany Generalne pochodzą z XV wieku. Prawo Stanów Generalnych do zwoływania się z własnej inicjatywy zostało uznane w 1477 roku przez Marię Burgundzką.

Na wczesnym etapie powstania holenderskiego Stany Generalne pozostały lojalne wobec Korony Hiszpańskiej. Jednak w 1576 roku całe Stany Generalne otwarcie zbuntowały się przeciwko Hiszpanii. Od tego momentu, aż do pokoju westfalskiego w 1648 roku, przynajmniej część stanów generalnych była niezależna od korony hiszpańskiej.

Angielska wersja nazwa „ holenderska Kompania Wschodnioindyjska” w rzeczywistości często powoduje zamieszanie. Ludzie często zapominają, że „państwo holenderskie” w dzisiejszym rozumieniu nie istniało, gdy VoC została założona w 1602 r. Ta mapa przedstawia Niderlandy w tamtym czasie:

• Mapa Niderlandów (1556-1648) [Źródło - Wikipedia commons]

Nie. Powodem było to, że założenie Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej było częścią walki o niepodległość.

W 1580 roku Portugalia została poddana królowi hiszpańskiemu w tak- zwany „unią osobistą”. (Oznacza to, że Portugalia i Hiszpania były rządzone oddzielnie przez tego samego władcę). To, co we współczesnej Indonezji rywalizowało między Portugalią a Holendrami, stało się częścią wojny o niepodległość. W 1602 roku, po jednej udanej holenderskiej wyprawie pod nosem Portugalczyków, buntowniczy rząd holenderski wyczarterował Holenderską Kompanię Wschodnioindyjską i wysłał małą flotyllę do współczesnej Indonezji, aby ją wesprzeć. Tam flota holenderska zawarła sojusze z mieszkańcami niektórych „odległych” wysp, z których mogli nękać Portugalczyków na najbardziej zaludnionej Jawie. W 1619 roku powiększona flota holenderska pokonała Portugalczyków w pobliżu współczesnej Dżakarty i zdobyła Jawę dla Holandii.

W rzeczywistości holenderska potęga morska była motorem holenderskiej wojny o niepodległość. Przez pierwsze dwadzieścia lat wojny, aż do 1588 roku, Hiszpanie wydawali się wszechpotężni na lądzie, ale holenderscy korsarze z coraz większym powodzeniem nękali hiszpańską flotę. Ostatecznie klęska Armady w 1588 r. Znacznie zmniejszyła zagrożenie ze strony Hiszpanii zarówno dla holenderskich buntowników , jak i Anglii, która mogłaby wtedy wspierać Holendrów z mniejszymi zahamowaniami. Chociaż oficjalnie wojna trwała kolejne 60 lat, w sumie 80 lat, a nawet „połączyła się” z wojną trzydziestoletnią, od tego momentu Holendrzy mieli przewagę, nawet przenosząc wojnę ze znacznym sukcesem do współczesnej Belgii, która wolała Hiszpańska zasada. Przez większą część XVII wieku Holandia miała największą flotę handlową na świecie, łącznie z okresem do 1648 roku, kiedy nie była technicznie „niezależna”.

De iure? Nie. Republika Zjednoczonej Holandii oficjalnie uzyskała niepodległość w 1648 roku na mocy pokoju w Munster. De facto? Tak. VOC powstało tuż przed 12-letnim Rozejmem, w którym Hiszpania przyznała nieformalną niepodległość, ale nie formalną.

Jednym z powodów tego 12-letniego rozejmu był właśnie LZO. Obie strony zdały sobie sprawę, że bunt został skutecznie zakończony. Hiszpania chciała zapewnić pełną niepodległość, ale pod warunkiem, że LZO i WIC zaprzestaną nalotów na hiszpańskie i portugalskie statki i terytoria. (WIC działała głównie w Ameryce Południowej i dokonywała nalotów na terytoria Portugalii). Ponieważ Holendrzy wygrywali i budowali z dużym powodzeniem własne imperium kolonialne w Azji, nie byli zainteresowani tego rodzaju umową.

WIC jest holenderską firmą zachodnioindyjską, działała nie w Azji, ale w obu Amerykach. Głównie w Ameryce Południowej, w szczególności w Brazylii. VOC była firmą handlową, WIC była o wiele bardziej prywatną firmą. VOC miał monopol na Azję, WIC na Amerykę. VOC handlował wszystkim, WIC wysyłał niewolników z Afryki do obu Ameryk i był firmą, która zabrała łup hiszpańskiej floty admirała Pieta Heina.

Gdyby obie strony osiągnęły tam i wtedy wojna 80-letnia zakończyłaby się w 1609 roku, a nie w 1648 roku i oczywiście byłaby znana jako wojna 41-letnia.

W pierwszej połowie XIX wieku różne firmy futrzarskie uwięziły i handlowały z Indianami na zachodzie Stanów Zjednoczonych. Nie znam różnych firm, ale prawdopodobnie były one czarterowane, jeśli w ogóle, w różnych stanach Stanów Zjednoczonych, zamiast być czarterowane przez rząd federalny.

Na przykład spółka Bent, St Vrain & Company (1830-1849), firma handlowa z siedzibą w St. Louis, a więc czarterowana w Missouri, jeśli gdziekolwiek, prowadzona w USA, Teksasie i Meksyku a najpóźniej do 1834 roku zbudował Old Fort firmy Bent w Kolorado jako punkt handlu futrami i miał inne placówki handlowe, takie jak Adobe Walls i Fort St. Vrain.

The American Fur Company (1808-1847) Johna Jacob Astor, z siedzibą w Nowym Jorku, urósł do niemal monopolu na handel futrami w Stanach Zjednoczonych i Oregonie i prowadził handel aż do Chin. Najprawdopodobniej zostałby naniesiony na mapę w stanie Nowy Jork, jeśli gdziekolwiek.

Średniowieczni kupcy w różnych miastach Świętego Cesarstwa Rzymskiego i innych krajów zrzeszali się w Lidze Hanzeatyckiej, aby promować swoje interesy, ligę, która stała się tak potężna, że ​​czasami toczyła wojny z krajami, które obejmowały niektóre miasta hanzeatyckie . Miasta hanzeatyckie nie musiały być niezależnymi krajami, aby mieć udany handel międzynarodowy, a nawet walczyć z niektórymi krajami, które zawierały miasta hanzeatyckie.

Firma odnosząca sukcesy w handlu krajowym i międzynarodowym nie musi być czarterowana przez niezależny rząd krajowy. Może zostać wyczarterowany - jeśli w ogóle zostanie wyczarterowany - przez zależną jednostkę rządową.

Ponadto, Twoje oświadczenia, że:

Państwo holenderskie uzyskało niepodległość po wojnie trzydziestoletniej w 1648

I

Wojna kończy się w 1648 roku wraz z pokojem westfalskim i uzyskaniem niepodległości przez państwa niemieckie i Holendrów.

cytat blokowy>

Które z uproszczeń są tak drastyczne, że można je uznać za kłamstwa.

Zjednoczone Prowincje walczyły z królestwem Hiszpanii.

Ale Zjednoczone Prowincje nigdy nie były częścią królestwa Hiszpanii. Zamiast tego król Hiszpanii był także księciem Brabancji, hrabią Holandii itd., Rządząc 17 hrabstwami, lordami i księstwami Holandii w unii personalnej między sobą oraz w unii personalnej z królestwem Hiszpanii, a także z Królestwo Sycylii, drugie Królestwo Sycylii, Królestwo Sardynii itd.

Unia personalna ma miejsce, gdy dwa terytoria, zwykle monarchie, mają tę samą głowę państwa i / lub szefa rządu . Współczesnym przykładem są Francja i Andora, gdzie prezydent Francji jest jednym z dwóch współ-książąt i głów państwa Andory w unii personalnej. Innym nowoczesnym przykładem unii personalnej jest sposób, w jaki Elżbieta II jest królową Zjednoczonego Królestwa, Kanady, Australii, Nowej Zelandii i kilkunastu innych krajów, których nie pamiętam, w unii personalnej.

Możliwe jest również zawarcie unii personalnej między niezależnymi krajami i terytoriami zależnymi w ramach niezależnych krajów. Na przykład w 1648 roku wybrany święty cesarz rzymski był także dziedzicznym królem Czech, księciem śląskim, margrabią morawskim itd., Arcyksięciem Austrii, księciem Styrii, Karyntii i Krainy itd. Itd. Cesarstwo (co czyniło go wielokrotnie swoim własnym panem) i król Węgier, Chorwacji itp. Poza Świętym Cesarstwem Rzymskim, wszyscy w unii personalnej.

Tak więc prowincje Holandii, w tym Zjednoczone Prowincje, które zbuntowały się przeciwko królowi Hiszpanii, nie były częścią Królestwa Hiszpanii, ale były w unii personalnej z Królestwem Hiszpanii. Prowincje Holandii, w tym Zjednoczone Prowincje, które zbuntowały się przeciwko królowi Hiszpanii, nie były niezależnymi krajami, ale były lennami Królestwa Niemiec, które było częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

A więc król Hiszpanii był szefem rządu wszystkich prowincji Holandii, dopóki Zjednoczone Prowincje nie zbuntowały się przeciwko niemu, a także głową państwa wszystkich prowincji Holandii, dopóki Zjednoczone Prowincje nie zbuntowały się przeciwko niemu. Ale król Hiszpanii był tylko głową państwa w hrabstwie Holland, na przykład w sensie lokalnym i podporządkowanym.

Tak jak gubernator stanu, takiego jak Pensylwania w Stanach Zjednoczonych, jest głową tego stanu, ale tylko w sensie lokalnym i podporządkowanym, z Prezydentem Stanów Zjednoczonych Ameryki na czele stanu w każdym stanie Unii, więc król Hiszpanii był lokalną i podległą głową państwa w każdej prowincji Holandii, a Święty Cesarz Rzymski był najwyższą głową państwa w każdej prowincji Holandii.

W 1648 roku król Hiszpanii Filip IV zrezygnował z pretensji do rządzenia Zjednoczonymi Prowincjami Niderlandów i przyznał Zjednoczonym Prowincjom niezależność - niezależność od siebie i swoich spadkobierców. Zrezygnował z pretensji do bycia lokalnym i podległym szefem rządu oraz głową stanu Zjednoczonych Prowincji, ponieważ tylko tyle był w stanie prawnie im przyznać.

Cesarz IMHO Ferdynand III był najwyższym głowa stanu w Zjednoczonych Prowincjach przed 1648 rokiem i, o ile wiem, pozostał najwyższym szefem stanu w Zjednoczonych Prowincjach po 1648 roku.