Nie, historia Anne Frank jest całkowicie wyjątkowa - zarówno pod względem okoliczności, jak i faktu, że ukrywała się przez tak długi czas (a jej ojciec przeżył).

Jest to typowy przypadek uprzedzeń o przetrwaniu. Większość ofiar Holokaustu nie pozostawiła żadnych wspomnień (ani krewnych, którzy przeżyli), a nawet nie odnotowano ich nazwisk, gdy zostali zamordowani.

Dlatego prawie wszyscy wiedzą o Auschwitz, w którym znajdowała się sekcja pracy przymusowej, a zatem wielu ocalałych, ale niewielu słyszało o fabrykach śmierci, takich jak Sobibór, Treblinka, Bełżec, Chełmno, Mały Trostenec, Majdanek, gdzie przetrwanie kurs był rzędu 1: 100 000.

Jeszcze mniej osób zdaje sobie sprawę, że tylko około 50% morderstw miało miejsce w obozach. Na wschód od linii Mołotow-Ribbentrop ludzie byli najczęściej rozstrzeliwani w przypadkowych miejscach ( 1, 2, 3, 4, 5, 6, &c &c) przez Einsatzgruppen / Bataliony policyjne / Wehrmacht / Lokalni współpracownicy, którzy nie są zagazowani w centralnych obiektach, a większość z tych miejsc jest nadal nieodkryta.

Zobacz „Bloodlands: Europe Between Hitler i Stalin ”Timothy'ego D. Snydera.

Jej historia nie jest wcale taka nietypowa dla ocalałych, którzy cały czas byli tajniacy. Niemieckie określenie takich osób brzmiało „nielegalni” lub „U-Boote”. Potrzebowali pomocników, kryjówek, pieniędzy na łapówki. Wikipedia cytuje szacuje, że w Niemczech przeżyło w ten sposób kilka tysięcy.

Dla Żydówki mieszkającej w Niemczech lub w okupowanej przez Niemców Europie jej historia jest nietypowa, ponieważ przeżyła tak długo.

Nie ma oczywiście czegoś takiego jak typowa historia holokaustu. Jest sześć milionów historii, a każda z nich jest inna. Historia Anne Frank jest wyjątkowa, ponieważ była na tyle ciepła i osobista, że ​​w latach pięćdziesiątych była do przyjęcia dla ogółu społeczeństwa, a jednocześnie wystarczająco tragiczna i poruszająca, by zilustrować ogromne zło, jakim był holokaust.

Ale choć z pewnością ten dziennik jest ważny, nie służy on jako ogólny przegląd holokaustu. Brakuje w nim takich ważnych elementów, jak okrucieństwo fizyczne, degradacja, akty wielkiego osobistego ryzyka i strachu, głód, głód i śmierć, no cóż ... Nie próbuję być nonszalancki, nie można tego po prostu przeczytać i powiedzieć „teraz rozumiem holokaust”.

Historia Anne Frank była „niezwykła”. To prawda, że ​​umarła jak wielu innych, ale pod innymi względami jej historia była wyjątkowa.

1) Mieszkała w Holandii, kraju, w którym miejskich Żydów nie łapano w gettach (tak jak w Polsce ). Pochodziła również ze stosunkowo zamożnej rodziny, która mogła zapłacić za swoje ukrycie, i mieszkała w kraju, który był mniej antysemicki niż inni. Te czynniki sprawiły, że jej odkrycie (lato 1944 r.) Było późniejsze niż innych (początek lat czterdziestych), a jej pobyt w więzieniu był krótszy.

2) Zmarła na przełomie lutego i marca 1945 roku. To oczywiście tragedia , ale żyła bliżej dnia wyzwolenia niż większość. Data ratunku trzy miesiące wcześniej i prawdopodobnie by przeżyła.

3) Co najważniejsze, jej pamiętnik żył, mimo że nie przeżyła. Wielu innych prowadziło pamiętniki, ale niewiele z nich, jeśli w ogóle, było tak sławnych jak jej.

Powszechna była historia, że ​​ukrywali się w domach, ale niewielu z nich prawdopodobnie miało tak dobrą kryjówkę jak biuro biznesowe.

Przede wszystkim książka nosi tytuł The diary of Anne Frank . Dorastała (do czasu ukrycia) na ładnym placu ( Merwedeplein ), na którym przed domem, w którym mieszkała, umieszczono miedziany talerz z jej imieniem i nazwiskami członków jej rodziny. która zginęła w obozach śmierci, a na środku placu, na dużym kawałku trawy, można zobaczyć jej czarną statuę, uśmiechającą się, trzymając walizkę. Każdego roku składa się tam wiele kwiatów. Dorastałem także w tej okolicy i generalnie nie jest to miejsce dla bogatych. Ale nie sądzę, żeby pisanie dziennika było kwestią posiadania pieniędzy. Jej pamiętniki odkryto po wojnie (podobno mężczyzna miał wątpliwości, że je wyrzucił) w domu, w którym się ukrywała, i myślę, że każda dziewczyna mogłaby to napisać. Dom, w którym się ukrywała, nie znajdował się na granicy miasta, w rzeczywistości znajdował się w samym jego centrum ( Prinsengracht , Canal of Prinses ). Został zamieniony w muzeum i zawsze trzeba się do niego dostać w długich rzędach. Krótko przed wyzwoleniem Holandii ktoś poczuł potrzebę poinformowania nazistów o kryjówce jej i jej rodziny. Tak jak powiedziałem, myślę, że książka mogłaby zostać napisana przez każdą żydowską dziewczynę w tamtym czasie, ale to ona jest tą, o której prawie wszyscy wiedzą. Na jej pamiętnikach zarabia się duże pieniądze. code> Anne, musical !