Odp: Wyjaśnienie Pierstorffa, nie słyszałem wcześniej wyjaśnienia dotyczącego broni biologicznej. Nie sądzę, by była to główna motywacja do powstrzymania Hitlera. Z mojego punktu widzenia broń biologiczna była raczej prymitywna ze wszystkich stron, a Japończycy byli w rzeczywistości najbardziej zaawansowani pod tym względem, a nie Alianci.

[EDYCJA: Nie jestem pewien, gdzie usłyszałem to wszystko po raz pierwszy , ale oto potwierdzające źródło, któremu ufam - Derek Lowe z In the Pipeline]

Jestem naprawdę zaskoczony, że nikt nie wspomniał o tabun jeszcze. Ten środek nerwowy był pierwszym kiedykolwiek wyprodukowanym, prekursorem sarinu i VX. Hitler zrobił z tego dużo , a alianci nie byli nawet świadomi gazów paraliżujących, dopóki nie złapali jakiegoś tabunu od Niemców dość późno w wojnie. Niemcy mogliby siać prawdziwe spustoszenie, gdyby użyli go w krytycznym momencie. Dzięki efektywnemu systemowi dostaw mogliby zawrócić Operację Overlord (D-Day), przedłużając wojnę o bóg wie, jak długo. (Gaz paraliżujący wydaje się być znacznie bardziej skuteczny niż inne gazy, zwłaszcza jeśli wróg nie wie, co to do cholery jest.)

Oto puenta: powód, dla którego Hitler nie użył żadnego gazu (w tym tabun) wynikało z tego, że jego doradcy uważali, że alianci również mają tabun. Najwyraźniej wszystkie niezbędne prace chemiczne zostały wykonane przez amerykańskich naukowców i opublikowane w zwykłych czasopismach akademickich lata wcześniej (odkrycie tabun było naturalną konsekwencją pestycydu R&D). Po prostu założyli, że wojsko alianckie wzięło pod uwagę badania uniemożliwił dalsze publikacje w celu wykorzystania go jako tajnej broni, gdyby Niemcy najpierw użyły gazu. W rzeczywistości wojskowi alianccy całkowicie to przeoczyli.

Tak więc, w obawie, że potężna potęga powietrzna aliantów może w jednej chwili nasycić niemieckie miasta tabunem, Hitler powstrzymał się od używania jakiegokolwiek gazu. Myślę, że jest to fascynujący przykład działania MAD, które funkcjonowało na wiele lat przed tym, jak wyrażenie weszło do powszechnego użytku w odniesieniu do wojny nuklearnej ... z dodatkowym akcentem, że zagrożenie z drugiej strony było całkowicie urojone.

Wydaje się również, że jest to niezwykły przykład Hitlera okazującego strach, wrażliwość i / lub powściągliwość.

W 1989 roku Rudibert Kunz (dziennikarz znany ze swojej pracy o wojnie chemicznej) i historyk wojskowości Rolf-Dieter Müller opublikowali artykuł na ten temat w niemieckiej gazecie Die Zeit ( artykuł jest dostępny online ). Znalazłem to przez Google i byłem trochę zaskoczony.

Jak wielu ludzi wierzyłem w historię, że Hitler nie chce używać gazu z powodu własnej traumy w pierwszej wojnie światowej (został ranny w atak gazowy i chwilowo oślepiony). Wydaje się, że tak nie jest i że w rzeczywistości Niemcy wyprodukowały duże ilości gazu, które miały być wykorzystane do pewnego stopnia przeciwko Wielkiej Brytanii, ale głównie na froncie wschodnim.

Zgodnie z artykułem użycie gaz przeciwko Wielkiej Brytanii był utrudniony przez fakt, że do czasu, gdy broń chemiczna była dostępna w dużych ilościach, nie było możliwości jej dostarczenia (rakiety A4 nie miały wystarczającej ładowności do ataku na dużą skalę, a samoloty nie mogły w tym czasie łatwo operować nad brytyjskimi gleby).

Najwyraźniej to, co naprawdę powstrzymało niemieckie plany, to fakt, że siły alianckie podniosły stawkę, opracowując broń biologiczną, która (przynajmniej podobno) była znacznie bardziej śmiercionośna niż zwykły trujący gaz. Niemcy nie miały dużych programów rozwoju broni biologicznej, ponieważ Hitler nie wierzył, że mają one wystarczający potencjał, aby być użytecznym (jak rozumiem, artykuł ten nie miał głębszego powodu i był po prostu błędną oceną z jego strony. Najwyraźniej niektórzy podwładni nazistów prowadzili małe programy rozwojowe w obozach koncentracyjnych, ale (raczej na szczęście) nie udało się przekonać Hitlera do zezwolenia na produkcję na dużą skalę). Zanim zdano sobie sprawę z pełnego potencjału / niebezpieczeństwa związanego z bronią biologiczną, było już za późno, by nadrobić zaległości.

A zatem autorzy wnioskują, że naziści nie stosowali wojny chemicznej, ponieważ sojusznicy mogliby stworzyć wiarygodne zagrożenie odwetem przy użyciu znacznie bardziej śmiercionośnej i niemożliwej do powstrzymania broni biologicznej (w celu zniszczenia inwentarza żywego i upraw, aby, zgodnie z osobliwą logiką niektórych sprzymierzonych generałów nie naruszyli protokołu genewskiego, który chronił tylko życie ludzkie.

(zredagowano, by dodać) Zdaję sobie sprawę, że to nie do końca odpowiada na twoje pytanie, ale to jedyna rzecz w temacie Mogłem stwierdzić, że zostało to napisane przez prawdziwych ekspertów. A artykuł sprawia wrażenie, że Hitler nie był w stanie zarządzić ataku gazowego pod koniec wojny, ponieważ żaden z jego własnego personelu wojskowego nie poparłby go (przypuszczalnie nawet absolutny dyktator potrzebuje kogoś do wykonania jego rozkazów).

Nie jestem w tym ekspertem i po prostu powtarzam to, co właśnie przeczytałem. I oczywiście naziści używali dużo trującego gazu, ale nie na polu bitwy.

Podczas I wojny światowej wszystkie narody nauczyły się, że trujący gaz w zasadzie nie dodaje nic do działań wojennych, nawet nie zwiększa ofiar, kiedy wszyscy zdejmują maski i sprzęt ochronny. Artyleria radziła sobie lepiej w zadawaniu uszkodzeń po prostu strzelając pociskami odłamkowo-burzącymi.

W okresie międzywojennym zakazano używania gazu, a większość krajów go przestrzegała.

Podczas II wojny światowej każdy naród miał pod dostatkiem zapasów gazu do odwetu i sprzętu ochronnego do wydania, gdyby druga strona zaczęła używać zakazanej broni. Oznaczałoby to, że rozpoczęcie użytkowania gazu byłoby jedynie chwilową korzyścią. Również bombowce dalekiego zasięgu oznaczały, że odwet może uderzyć głęboko w instalacje na tyłach, a nawet miasta macierzyste. Ryzyko było więc znacznie wyższe, a możliwa nagroda wciąż bliska zeru.

W Bari doszło do incydentu, w którym uwolniono niektóre amerykańskie zapasy gazu, gdy niemiecki raider zaatakował statek i doki przewiezienie go do Włoch, na wypadek, gdyby zepsuły się protokoły.

Anglia i Związek Radziecki miały ogromne zapasy broni chemicznej. Było wspólne oświadczenie Stalina i Churchilla zasadniczo potwierdzające, że będą przestrzegać zakazującej ich konwencji, chyba że Niemcy użyją ich najpierw. Jeśli Niemcy ich użyli, obiecali utopić swoje miasta w iprycie. :-) Sowieci nie mieli technicznych możliwości, aby to zrobić na wczesnym etapie, ale Anglia to zrobiła.

Ta informacja pochodzi z korespondencji zebranej między Stalinem a Churchillem podczas II wojny światowej, którą mam w Rosyjski. Mogę poszukać daty listu wspominającego o tym wspólnym oświadczeniu, jeśli ktoś jest zainteresowany. Nie wiem, czy ta korespondencja była kiedykolwiek publikowana w języku angielskim.

EDYTUJ. Przyczyna może być też zupełnie inna: broń chemiczna nie jest zbyt skuteczna na polu bitwy. Pokazuje to przykład I wojny światowej. Być może to wyjaśnia, dlaczego były zabronione: nikt się nimi specjalnie nie przejmował.

Artykuł z NY Times [1] dodaje tutaj trochę informacji. Zasadniczo mówi „nikt nie wie”! W przeciwieństwie do niektórych postów w tym wątku, artykuł cytuje źródła wojskowe, które mówią, że użycie gazu paraliżującego mogło być bardzo skuteczną bronią bojową podczas II wojny światowej. W artykule wymieniono osobiste doświadczenia Hitlera z gazem podczas I wojny światowej, strach przed odwetem i brak mechanizmów dostarczania jako możliwe czynniki. Przytacza również inną możliwość: umyślne dezinformacje ze strony generała Hitlera odpowiedzialnego za użycie środków chemicznych, który rozczarował się przywództwem Hitlera. Ale podsumowanie: to wciąż tajemnica!

To wszystko, co mam! Przypuszczam, że powinniśmy wszyscy podziękować Seanowi Spicerowi za wskrzeszenie tego pytania ;-)

[1]: Zagadka dlaczego Hitler nie użył gazu sarinowego pozostaje nierozwiązana https://www.nytimes.com /2017/04/12/science/sean-spicer-hitler-sarin-chemical-weapons-world-war-ii.html?_r=0

Mój ojciec powiedział mi, że zapytano Churchilla, czy jest możliwe, że naziści mogliby użyć jakiejś formy tego, co dziś nazywamy wojną chemiczną. Churchill najwyraźniej odpowiedział: „Niech spróbują!” a to wystarczyło odstraszająco, by dać Hitlerowi pauzę, a on nie zastosował tej taktyki.

Używanie trującego gazu podczas działań wojennych wymaga od użytkownika noszenia maski gazowej i specjalnego kombinezonu. Niemcy użyli blitzkriegu podczas drugiej wojny światowej. Kombinezon chemiczny spowolniłby ich bardziej niż sojuszników.

Posiadam oryginalne brytyjskie dokumenty z czasów drugiej wojny światowej dotyczące broni chemicznej. Artykuły te dotyczą głównie eksperymentów przeprowadzonych w Hendon, dotyczących odkażania, wykrywania i tak dalej. Wygląda na to, że Brytyjczycy nie zdawali sobie sprawy z obecności niemieckiego gazu paraliżującego. Tajna notatka wspomina przechwyconą niemiecką amunicję, opisując coś, co mogło być Tabunem. Nie zidentyfikowano substancji chemicznej, ale opisano ją jako prawdopodobną musztardę, która jest tylko silniejsza i działająca na płuca. Nie wiem, czy ktoś byłby zainteresowany tymi dokumentami, ale byłbym skłonny wysłać je każdemu, kto ma w nich zainteresowania naukowe