Na podstawie tego, co odkryłem, powiedziałbym, że była to kombinacja czynników, które wzajemnie się wzmacniały. Podbój Albanii był szczególnie brutalny w porównaniu z resztą regionu, a ponadto został zakwestionowany przez bunt Gjergj Kastrioti Skënderbeu, który trwał od 1443 do 1468 roku. Nawet w tym czasie region Krujë rozwinęła się w jeden z ważniejszych ośrodków subaşilik (region gubernatorów osmańskich) na Bałkanach. To w zasadzie zdewastowało ten obszar i doprowadziło do emigracji tysięcy Albańczyków na północ (wydaje się, że w Neapolu była bardzo duża populacja emigrantów) ¹ .

W ciągu następnych kilku stuleci pozostała populacja Albanii uległa dalszemu rozmyciu w wyniku imigracji muzułmanów z innych części imperium osmańskiego. Ten trend przemieszczania się ludności jest odnotowywany w wielu współczesnych pismach, a także w tradycyjnych opisach ekspansji islamu na regiony bałkańskie ² .

Te trendy demograficzne wzmacniałyby się nawzajem, ponieważ obszary z dużą populacją muzułmańską miały tendencję zarówno służyć jako magnesy dla dalszych przesiedleń muzułmańskich, jak i przyspieszały tempo, w jakim reszta populacji przechodziła na islam. Ma to sens, jeśli porównać to na przykład z dużymi regionalnymi koncentracjami etnicznymi w Stanach Zjednoczonych i wyobrażam sobie, że w grę wchodziłaby podobna dynamika społeczna. Jest to rzeczywiście widoczne w rejestrach podatkowych regionu, w szczególności w dokumentach związanych z cizye , czyli podatkiem od niewierzących (dziękujemy Osmanom za prowadzenie dobrej dokumentacji podatkowej) . Badania populacji oparte na tych zapisach wydają się potwierdzać tego typu stężenia ³ .

Ponadto ten link zawiera całkiem dobre podsumowanie literatury i warto przeczytać.

¹ Jelavich, Barbara, Historia Bałkanów: XVIII i XIX wiek, str. 34-5
² Norris, HT, Islam na Bałkanach: religia i społeczeństwo między Europą a światem arabskim, str. 141-5
³ Minkov, Anton, Conversion to Islam in the Balkans: Kisve Bahas ̧petitions and Ottoman Social Life, 1670-1730, s. 43-8

Bośnia i Hercegowina to drugie w dużej mierze muzułmańskie państwo na Bałkanach, gdzie większość etnicznych Bośniaków tradycyjnie wyznaje wiarę muzułmańską. Jednak ludność bośniacka, serbska i chorwacka na tym obszarze jest historycznie gęsto spleciona, pogłębiając napięcia rasowe w wojnie bośniackiej w latach 1992-1995.

Imperium osmańskie nie było (przez okupacji Bałkanów) imperium silnie prozelityzujące. Na przykład, chociaż patriarchat serbski został zniesiony w 1463 roku po śmierci patriarchy Arseniosa II, został on ponownie ustanowiony przez Turków w 1557 roku. lat. Co więcej, wymuszone nawrócenia nie były generalnie wymagane od populacji poddanych w Imperium, raczej nie-muzułmanie cierpieli z powodu dodatkowych podatków i utraty niektórych praw, co czyni ich obywatelami drugiej kategorii.

Wasza chronologia również jest przesadzona. Chociaż większość Bałkanów została podbita przez Turków w półwieczu bezpośrednio poprzedzającym i po zdobyciu Konstantynopola w 1453 r., Znaczna część tego obszaru ponownie uzyskała niepodległość niecałe 400 lat później. Grecja uzyskała niepodległość do 1832 r .; Mołdawia i Wołoszczyzna były niezależne odpowiednio w 1821 i 1848 roku i zjednoczone jako Rumunia w 1859 roku. Serbia została opuszczona przez Turków do 1867 roku.

Aktualizacja :

Co ciekawe, powód konwersji Albańczycy wobec islamu pozostają niejasni. Uzgodniono, że konwersja nastąpiła głównie pod koniec okresu panowania osmańskiego; Katoliccy Albańczycy przeważnie nawrócili się w XVII wieku, a ortodoksyjni Albańczycy przeważnie poszli za nimi w następnym wieku. Dokumentacja pierwotnego źródła jest rzadka, co utrudnia prace badawcze w celu ustalenia przyczyn i motywacji. Sam kraj jest dziś w 59% muzułmanami, 17% chrześcijanami, a reszta pozostała.

Wielu etnicznych Greków również przeszło na islam, ale zostali wypędzeni z Grecji kontynentalnej i wysp po uzyskaniu przez nią niepodległości, a także w 1922 r. W Syrii i Libanie są pozostałości tej społeczności. Znam też mojego przyjaciela z Libii, którego babcia była muzułmanką z Kreteńczyków (a nie Turczynek).

Uważam, że komentarz Tylera mówiący, że islam jest odpowiedni dla Albańczyków ze względu na ich wojenny temperament, niedokładny i nienaukowy. / p>

Paradoksem historii osmańskiej jest to, że wielu Serbów, Greków, Albańczyków, Ormian i Żydów zajmowało czołowe stanowiska jako gubernatorzy i wezyrowie w państwie. co jest rażąco różne od przypadku nowych Conversos w Hiszpanii, których konwersja nie wystarczyła nawet do przyznania im obywatelstwa i równego traktowania jako poddanych króla Hiszpanii.

Monarchia egipska do rewolucji 1952 roku była albańska i jednym z najbardziej znanych współczesnych badaczy tradycji ustnej (hadisów) islamu był Albańczyk urodzony w Aleppo w północnej Syrii.

Z pewnością zdarzały się czasami epizody wymuszonych nawróceń, ale bardzo często motywy konwersji były bardziej naturalne, tak jak w przypadku każdego innego wyznania.

Albańczycy nie są jedynym narodem na Bałkanach, który akceptuje islam. We wszystkich społeczeństwach istniały grupy akceptujące islam. Różnica między Albańczykami polega na tym, że są jedynym narodem na Bałkanach, któremu udało się mieć tożsamość narodową ponad religią. Co oznacza, że ​​termin albański obejmuje wszystkich Albańczyków wyznania muzułmańskiego, prawosławnego lub katolickiego.

Tego nie obserwuje się w innych krajach. Wynika to z tradycji systemu obywatelstwa w Imperium Osmańskim. Oficjalnie w imperium nie było systemu etnicznego (który był używany w prawie całej Europie), a zamiast tego zastosowano system religijny. (Separacja etniczna jest zabroniona przez islam). Nie było więc użycia terminu „turecki”. Wszyscy muzułmanie imperium, niezależnie od ich pochodzenia etnicznego czy języka ojczystego, zostali oficjalnie sklasyfikowani jako „muzułmanie”. Termin „Turek” nie był powszechnie używany, ale nawet jeśli był używany, był synonimem muzułmanina.

To samo dotyczy chrześcijan. Wszyscy wyznawcy greckiego Kościoła prawosławnego, niezależnie od tego, czy byli Grekami, Ormianami, Bułgarami, Słowianami czy nawet Turkami, zostali oficjalnie sklasyfikowani jako „Grecy”.

Z tej tradycji wywodzą się narodowe tożsamości współczesnych państw bałkańskich. rozwijały się równolegle z tożsamościami religijnymi.

Muzułmańscy Bułgarzy nie byli nazywani (i akceptowani jako) Bułgarzy, ale Pomakowie. Muzułmańscy Słowianie nie byli nazywani Serbami (co dotyczyło tylko Słowian ortodoksyjnych), ale tylko muzułmanów (a później Bośniaków). Muzułmańscy Grecy nie byli nazywani (i akceptowani jako) Grekami, a ci w masowych ilościach byli eksportowani do Turcji po wymianie ludności między dwoma państwami.

Podczas i po wojnach bałkańskich wszyscy muzułmanie z regionu, niezależnie od ich tożsamości etnicznej, byli postrzegani jako cele, a większość z nich została zabita lub zmuszona do emigracji do Turcji. Spośród milionów imigrantów przybywających do Turcji niewielka mniejszość mówiła po turecku. Pozostałe populacje na Bałkanach są bardzo małe.

Albanii udało się przekształcić tożsamość religijną w tożsamość narodową, czego nie udało się żadnemu innemu narodowi w regionie. Jedynie Jugosławii Tito udało się od jakiegoś czasu zachować taką tożsamość, nazywając ludzi tego samego pochodzenia Jugosłowianami zamiast Serbów, Chorwatów czy Bośniaków, zgodnie z ich religią. Ale to zawiodło wraz z upadkiem Jugosławii i tragicznymi katastrofami etnicznymi.

Proces konwersji trwał sto lat. - Po śmierci Scanderbega ziemie albańskie znalazły się całkowicie pod panowaniem osmańskim. Prawdopodobnie początkowo w niektórych strefach kraju używano siły do ​​nawracania ludzi na islam. -Kolejny ogromny powód przejścia na islam jako sposób na ocalenie ich pochodzenia etnicznego, ponieważ byli otoczeni przez Słowian. Wielu ortodoksyjnych Albańczyków w dzisiejszej Macedonii, Grecji czy Serbii utraciło swoją tożsamość etniczną, podczas gdy albańscy muzułmanie nie. Obecnie jest wiele przypadków, gdy ludzie deklarują się jako Albańczycy, mimo że nie mówią już w swoim języku ojczystym. - Innym powodem były również udogodnienia oferowane muzułmanom pod rządami osmańskimi, takie jak: darmowe podatki, lepsze możliwości kariery wojskowej lub politycznej . Według źródeł historycznych w Imperium było około 48 Albańskich Wielkich Wezirów.

Moja rodzina, według mojego dziadka, przeszła na islam około 200 lat temu, co oznacza 400 lat po najeździe Imperium Osmańskiego na Bałkany. Nie wiem, dlaczego zdecydowali się na konwersję.

Albania nie była jedynym krajem, który przeszedł na islam podczas Imperium Osmańskiego. (Dla przypomnienia, w Albanii istniały wspólnoty chrześcijańskie, które przeżyły atak przymusowych nawróceń osmańskich na islam. W całej Albanii nadal istnieją wspólnoty chrześcijańskie ... zarówno rzymskokatolickie, jak i prawosławne).

Bośnia to kolejny przykład chrześcijańskiej ziemi, która została podbita przez Osmanów, a jej ludność została przymusowo nawrócona na islam przez Osmanów.

Jednak najbardziej znamiennym historycznie przykładem przymusowej konwersji muzułmańskiej osmańskiej na ziemiach chrześcijańskich. ........ była samą Turcją w późnym średniowieczu.

Turcja, kiedyś znana jako „Azja Mniejsza” - (termin ten sięga czasów podboju tego regionu przez Rzymian ponad 2000 lat temu). Zdecydowana większość mieszkańców Azji Mniejszej w późnym średniowieczu była greckimi chrześcijanami, w mniejszości byli chrześcijanie ormiańscy. Spory procent greckich i ormiańskich chrześcijan żyjących w średniowiecznej Azji Mniejszej zostało podbitych i nawróconych przez Turków ... od środkowego wnętrza po zachodnie wybrzeże (w szczególności).

A więc patrząc na Otomańska kampania nawracania, duża część Azji Mniejszej, cała Bośnia, a także większość Albanii i Kosowa, były niegdyś ziemiami chrześcijańskimi nawróconymi przez osmańskich muzułmańskich Turków ponad 500 lat temu.

Jednym z powodów jest to, że Albańczycy stanowili „mniejszość w mniejszości” na Bałkanach. Oznacza to, że byli najmniejszą z trzech grup bałkańskich, w tym ich samych, Greków i Słowian.

Albańczycy wcześniej okupowali Ilirię, która obejmowała zarówno byłą Jugosławię, jak i współczesną Albania. Do XVIII wieku byli oni wypychani coraz dalej na południe w obrębie niedawnej Jugosławii przez (południowych) Słowian z imperium austro-węgierskiego. Ostatecznie stanowili większość tylko we współczesnej Albanii i Kosowie.

Pod koniec XVIII wieku Bałkany znalazły się na rozdrożu. Oczywiście groźni Słowianie dominowali, najpierw pod panowaniem Austro-Węgier, a znacznie później pod panowaniem „Jugosławii”. Albańczycy niechętnie do nich dołączyli, co było mądrą decyzją, biorąc pod uwagę walki między Bośniakami, Serbami i Chorwatami pod koniec XX wieku.

Na południu leżały ortodoksyjni Grecy, którzy mieli uwolnić się od Turków na początku XIX wieku, z którym „Albańczycy” nie mogli dojść do porozumienia. (Grecy parli na północ, grożąc wkroczeniem na terytorium Albanii). Biorąc pod uwagę rozwój Rosji i Austro-Węgier w XVIII wieku, nawet Słowianie pozostający pod panowaniem tureckim (np. Bułgarzy) mogli się doczekać ostatecznego „wyzwolenia”.

Albańczycy zdecydowali, że najlepiej będzie im pozostać przy Imperium Osmańskim. Doszedłszy do tego wniosku jako grupa, dla wielu z nich miało sens przejście na islam, aby obniżyć swoje podatki i korzystać z innych przywilejów dostępnych dla praktykujących dominującą wiarę.

Opłaciło się to w latach siedemdziesiątych XIX wieku, kiedy Albańczycy utworzyli Albańską Ligę Obrony (to jest tłumaczenie) przeciwko swoim chrześcijańskim sąsiadom, za wstępną aprobatą Turków. Na początku XX wieku Turcy wycofali tę zgodę, ale w 1912 roku Albańczycy byli gotowi do ogłoszenia niepodległości, biorąc pod uwagę zbliżający się upadek Imperium Osmańskiego. Spotkało się to z poparciem i aprobatą wielkich mocarstw, które chciały trzymać nadbrzeżny kraj z dala od ekspansjonistycznej, ale zamkniętej na lądzie Serbii.

Na początek, słowo „Arnaut” oznacza po turecku albański, nie ma to nic wspólnego z byciem najemnikiem. Powód, dla którego Albańczycy stali się przytłaczającymi muzułmanami, pojawił się dopiero w czasie rewolucji amerykańskiej. Kilkaset lat po tym, jak Turcy najechali ten obszar. Przed przybyciem Turków niewielki procent Albańczyków przyjął islam dzięki handlowcom, którzy wprowadzili tę koncepcję. Na ziemiach albańskich istnieje kilka meczetów, na których widnieje tablica informująca, że ​​NIE są to meczety z epoki osmańskiej, ale z epoki, która je poprzedzała. Tak, to prawda, że ​​Turcy wyróżniali Albańczyków bardziej niż inne narodowości ze względu na ich surowość i wojowniczą kulturę oraz honor, a także ich lojalność, która jest mocno zakorzeniona w ich kulturze. Ale to nie jest powód, dla którego stali się muzułmanami. Wielu małych chłopców porwanych przez Turków zostało zmuszonych do zostania muzułmanami, ponieważ byli małymi chłopcami skradzionymi z ich rodzin. Następnie wychowany na żołnierzy, a następnie wysłany z powrotem do walki z własnym ludem i wysłany na podbój innych krajów. Chociaż dokładny powód nie jest znany, dlaczego większość stała się muzułmanami, możemy wskazać na kilku. Najważniejsze może mieć związek z synchronizacją z władzami, które są i przyjęciem ich stylu życia, aby mogli prosperować z ziemią, tytułami szlacheckimi i być akceptowanymi. Na przykład, jeśli spojrzeć na Albanię teraz, kiedy Zachód okupuje albańskie ziemie, a chrześcijanie mają przewagę, niewielki procent Albańczyków nawrócił się na chrześcijaństwo. Musimy pamiętać, że do dziś istniała duża populacja chrześcijańskich Albańczyków, która nigdy nie przyjęła islamu. Czemu? Nie wiadomo. W pewnym sensie, dlaczego niektórzy Niemcy pozostali katolikami, podczas gdy większość stała się luteranami. Pytanie, dlaczego inni go nie przyjęli, cóż, Albańczycy nie są jedynymi, którzy przyjęli islam. Wielu to przyjęło. Jest wielu serbskich muzułmanów, chorwackich muzułmanów, muzułmanów macedońskich i bułgarskich itp. Wierzcie lub nie, chociaż niewiele się o tym mówi. I tak, można śmiało powiedzieć, że połowa Grecji stała się muzułmanami (chociaż oni już nie istnieją, ponieważ Grecja zapewniła, że ​​muzułmanie zostaną siłą nawróceni na chrześcijaństwo lub będą narażeni na tortury lub wydalenie). Jednak jedyną muzułmańską grupą etniczną, która przejawiła się w Europie, jest Albania. Kolejnym co do wielkości odsetkiem muzułmanów jest Macedonia, która według nieoficjalnych źródeł szacowana jest na 50% ze względu na dużą populację albańską oraz muzułmanów macedońskich. Potem nadchodzi Bośnia, która jest 40%, ponieważ większość Bośniaków to chrześcijanie wbrew powszechnemu przekonaniu. Bośniacy nie różnią się od Serbów językiem, zwyczajami i dziedzictwem. Mam nadzieję, że to odpowiada na pytanie.

Było kilka czynników odpowiedzialnych za nawrócenie, ale głównym z nich było to, że kultura Albańczyków znacznie bardziej odpowiadała islamowi niż chrześcijaństwu.

Przede wszystkim bunt Skanderbeg w XV wieku rozwścieczył Pont, więc gdy został ostatecznie pokonany, podjęli szczególny i zdeterminowany wysiłek, aby nawrócić Albańczyków na islam. To dało im szansę na późniejszy rozwój w kraju.

Głównym czynnikiem była jednak wojownicza natura Albańczyków. Albania to górzysty kraj, a tamtejsi ludzie nigdy nie byli prostymi rolnikami. Często żyli mieczem i mają długą tradycję bycia najemnikami, podobnie jak Skanderbeg. Styl rządzenia to „wódz gór”, w którym każda dolina i wzgórze ma mini-watażkę, który w wielu przypadkach bardzo tyranicznie rządził miejscowymi. Ta rzeczywistość polityczna znacznie bardziej sprzyjała pielęgnowaniu tendencji muzułmańskich nad chrześcijańskimi. Nawet gdy Albania była krainą „chrześcijańską”, słynęli z tego, że bardzo się tym przejmowali.

Innym ważnym czynnikiem jest to, że Turcy trochę ich za to kochali. Podczas gdy Turcy traktowali inne uwięzione narody pogardliwie i złośliwie, kochali albański styl militarny i często zatrudniali ich tysiące jako najemników, których nazywano Arnautami . Turcy nawet przebierali swoich małych chłopców w żołnierskie stroje Arnauta, tak jak my przebieraliśmy chłopców w kowbojskie stroje. Albańczycy byli dla Turków czymś w rodzaju „Navy Seals”. Stworzyło to więź między Turkami i albańskimi wodzami, którzy byli w dużej mierze muzułmańskimi.

Ostatecznie klasy wyższe i właściciele nieruchomości w Albanii stali się tak dominującymi muzułmanami, że byli w stanie przymusowo nawrócić cały kraj i zostało to zrobione en masse.