(To jest niepełna odpowiedź, ponieważ nie wiem, które konkretnie zaćmienie zostało przewidywane ani jak wypada ono na tle reszty świata. Ale jest za długa na komentarz .)

Z powodu ich kulturowego powiązania legitymacji rządowej z astronomicznymi / geofizycznymi znakami, starożytne Chiny miały raczej obsesję na punkcie przewidywania zaćmień. Wydawało się, że próby zrobienia tego rozpoczęły się w erze Walczących Królestw, ale oczywiście nie zakończyły się sukcesem. Pewnych przełomów dokonano w wschodnim Han, kiedy zdano sobie sprawę, że ruch księżyca jest niespójny.

Do 20 pne. Chińczycy wiedzieli, jak powstały zaćmienia ... do 8 roku p.n.e. Chińczycy mogli przewidzieć zaćmienia, korzystając z okresu 135 miesięcy; a do roku 206 n.e. mogli przewidywać zaćmienia, analizując ruch księżyca. Do 390 rne mogli przewidzieć, ile księżyca będzie w cieniu.

- Thurston, Hugh, Early Astronomy , Springer, New York, 1994

Odnoszą się one do zaćmień słońca , co zostało wyjaśnione w pozostałej części akapitu omawiającego starożytne spory dotyczące tego, jak księżyc może blokować światło słoneczne. Zobacz też:

Astronomowie byli przydzieleni do królewskiego dworu jako drugorzędni funkcjonariusze ... Jednym z najważniejszych wydarzeń do przewidzenia były zaćmienia. WI wieku p.n.e. (dynastia Han) uznano okres zaćmień trwający 135 miesięcy, podczas którego znane były 23 zaćmienia. W trzecim wieku naszej ery astronom Yang Wei był w stanie określić czasy pierwszego kontaktu podczas zaćmienia Słońca .

_{Uniwersytet Case Western Reserve : Podróż przez galaktykę -}

Około 20 rpne zachowane dokumenty pokazują, że chińscy astrologowie rozumieli, co spowodowało zaćmienia, a do 8 rpne niektóre prognozy całkowitego zaćmienia słońca zostały sporządzone na podstawie 135-miesięcznego okresu nawrotu. Do roku 206 chińscy astrologowie mogli przewidywać zaćmienia Słońca , analizując ruch Księżyca.

_{- National Aeronautics and Space Administration: Eclipse Through Traditions and Cultures}

Wydawałoby się, że mniej więcej na początku trzeciego wieku przewidziano przynajmniej kilka zaćmień.

Oczywiście te prognozy nie były zbyt dobre, zwłaszcza że ruch słońca nie został zrozumiany. Stało się to znacznie później za dynastii Tang. Mnich Yi Xing był w stanie stworzyć lepsze prognozy zaćmień na podstawie swoich badań. Kolejny znaczący postęp w chińskiej astronomii został osiągnięty w okresie dynastii Yuan, dzięki astronomom Wang Xun i Guo Shoujin.

Ten rzeczywisty ruch Słońce było w pełni zrozumiałe dla słynnego astronoma Yi Xing (一行, 683-727 ne) i wykorzystał tę teorię w swoich obliczeniach, na przykład do obliczeń czasu zaćmień w swoim kalendarzu Da Yan (大 衍 歷, 729 AD), uzyskując dokładne wyniki.

(...)

Guo i jego współpracownicy byli w stanie dokonać dokładniejszych obliczeń astronomicznych, co pomogło im ulepszyć przewidywania astronomiczne, zwłaszcza w przypadku zaćmień.

_{- Tiong, Ngsay i Helmer Aslaksen. „Kalendarze, interpolacja, gnomony i sfery armilarne w dziele Guo Shoujina (1231–1314)”.}

Ponownie przewidywania dotyczące zaćmień nadal nie były doskonałe, zwłaszcza na przestrzeni wieków. Jednak nieudana prognoza była przyczyną uruchomienia nowego kalendarza. Z drugiej strony oznaczało to, że przynajmniej niektóre przewidywania, nawet w tym wczesnym okresie, były trafne, przypadkowo lub w inny sposób.

Jeden z głównych dowodów zaproponowanych przez Xu na rzecz przyjęcia zachodnich metod dotyczył prognoz zaćmień ... Przewidywanie [E] clipse było kamieniem probierczym. W 1610 r., Kiedy po raz pierwszy zaproponowano zatrudnienie jezuitów do przeprowadzenia reformy astronomicznej, błędne obliczenie zaćmienia słońca posłużyło do uzasadnienia konieczności tej reformy.

- Jami, Catherine i in., Wyd. Statecraft and Intellectual Renewal in Late Ming China: the Cross-Cultural Synthesis of Xu Guangqi (1562-1633) . Vol. 50. Brill, 2001.

W tym momencie istniejące wówczas kalendarze chińskie zawodziły w swoich predykatywnych zdolnościach. Trybunał przeprowadził konkurs (przewidujący zaćmienie) między chińskimi astronomami dworskimi a mieszkańcami Zachodu, co zaowocowało zdecydowanym zwycięstwem europejskiej astronomii.

Wikipedia zawiera artykuł informacyjny na temat cyklu Saros, który służy do przewidywania zaćmień.

Według tej strony, a co za tym idzie, stron, do których się ona odwołuje, Babilończycy zapisywali zaćmienia, które opisują cykl w VI wieku pne . Najwyraźniej Hipparch (II wiek pne), Pliniusz (I wiek ne) i Ptolemeusz (II wiek ne) byli świadomi cyklicznej natury zaćmień, chociaż stopień, w jakim można je było przewidzieć dla określonego miejsca jest dyskusyjna.

Z odpowiedzi NASA:

Ptolemeusz (około 150 pne) [sic] reprezentuje uosobienie greckiej astronomii, a zachowane zapisy pokazują, że miał wyrafinowany schemat przewidywania zarówno księżycowego, jak i słonecznego zaćmienia. Ptolemeusz znał na przykład szczegóły orbity Księżyca, w tym jego punktów węzłowych, i że Słońce musi znajdować się w odległości 20d 41 'od punktu węzłowego i że w ciągu siedmiu miesięcy w tej samej części mogą wystąpić maksymalnie dwa zaćmienia na świecie. Zaćmienie Księżyca były szczególnie łatwe do obliczenia ze względu na rozległy obszar pokryty cieniem Ziemi na Księżycu. Zaćmienia Słońca wymagały jednak znacznie większej finezji i wiedzy. Cień Księżyca na Ziemi ma mniej niż 100 kilometrów szerokości, a jego ślad na półkuli dziennej jest wynikiem wielu złożonych czynników, których nie można przewidzieć bez prawie pełnego zrozumienia orbity i prędkości Księżyca.

Opis (dostępny tutaj) obsługuje również inne odpowiedzi tutaj i dostarcza wielu powiązanych informacji. (zauważ, że Ptolemeusz faktycznie żył AD, a nie BC)

Ten szczegółowy artykuł przemawia za autentycznością raportu Herodota o przewidywaniu ecplise Talesa w 585 rpne. W każdym razie jest to dużo wcześniej niż chiński materiał cytowany przez Semaphore.

Idę do drugiej odpowiedzi dotancohen. Hipparch opracował wszechstronną astronomię, która dokładnie przewidziała zaćmienia i inne wydarzenia astronomiczne. Pisma Ptolemeusza wywodzą się z tradycji ustanowionej przez Hipparcha.

Niemniej Hipparch z pewnością nie był początkiem greckiej astronomii. Po prostu go sformalizował i poprawił. Na długo przed Hipparchem wielu greckich filozofów było bardzo uzdolnionych w astronomii i matematyce, takich jak Tales z Miletu. Chociaż Herodot żył 100 lat po Talesie, nie ma żadnego konkretnego powodu, z którego mógłbym wątpić w jego twierdzenie, że Tales przewidział jego zaćmienie.

Herodot mówi, że Tales „odkrył” mechanikę zaćmień, więc to sugeruje uważali tę nową technologię za ulepszenia metod egipskich i babilońskich. Wiadomo, że Babilończycy potrafili przewidzieć zaćmienia Księżyca, co jest dość łatwe, ale nie zaćmienia Słońca i to samo prawdopodobnie dotyczy Egipcjan.

Pamiętaj też, że starożytni naukowcy mieli dostęp do wielu pism, które są obecnie utracone, w tym materiał na Thales. Żaden z nich nie zaprzeczał Herodotowi ani nie poprawiał jego konta. W rzeczywistości późniejsi greccy astronomowie wielokrotnie potwierdzali to, co twierdził Herodot, a mianowicie, że Tales był pierwszym, który to zrobił.

30 lipca 2014 r. Tony Freeth opublikował w PlosOne swoje odkrycia, według których starożytni Grecy przewidywali zaćmienia Księżyca za pomocą mechanizmu z Antykithiry w okresie od 250 roku pne do 1 pne. Oprócz przewidywania dat, to niezwykłe urządzenie było również w stanie przewidzieć jasność, kolor i zaciemnienie.