Jeśli chodzi o bitwę między Aleksandrem i Porusem, oba konta są na swój sposób poprawne.

Aleksander wygrał bitwę i otrzymał takie potwierdzenie od Porusa; Porus wygrał wojnę, przekonując armię grecką (być może nie samego Aleksandra), że jej kontynuacja jest bezcelowo kosztowna. Obie strony uratowały twarz przez ponowne mianowanie Porusa na Satrapa przez Aleksandra.

Historia Indii opowiada o chwalebnej wojnie wygranej przez Porusa z Aleksandrem, a historia zachodu opowiada o chwalebnej bitwie wygranej przez Aleksandra przeciwko Porusowi. Historia każdego gloryfikuje jego własne wyczyny i każdy otrzymuje szczęśliwe zakończenie. Co cię w tym dziwi? Real politik był tak samo prawdziwy 2500 lat temu, jak jest dzisiaj

Większość Indii nie była wtedy kontrolowana przez Porusa, ale przez dynastię Nanda, skupioną w Pataliputrze. Porus kontrolował tylko niewielką część Indii, niedaleko Pendżabu (obecnie podzielonego między Pakistan i Indie). Nandy były dość potężną siłą, a wojska greckie były zmęczone wojną (czy faktycznie odmówili rozkazów, jest przedmiotem dyskusji). Więc Aleksander niechętnie zawrócił bez konfrontacji z Nandami.

Kiedy Aleksander budował swoje wielkie imperium, zasadniczo zajmował się przejmowaniem Imperium Achemenidów kawałek po kawałku, w momencie, gdy imperium zostało osłabione przez walki wewnętrzne.

Czasami twierdzi się, że Królestwo Pauruva leżało poza imperium Achemenidów, ale wydaje się, że wcześniejsi władcy perscy twierdzili, że było częścią imperium. Oznacza to, że być może Porus, jego poprzednik, płacił już podatki / daniny imperium perskiemu, co wcale nie dziwi, że Porus po przegranej bitwie zaakceptowałby podobną umowę.

na pytanie, dlaczego Aleksander nie kontynuował? I tu musimy trochę spekulować: to prawdopodobnie ten sam powód, dla którego Persowie wcześniej nie kontynuowali. Królestwa dalej na wschód prawdopodobnie były zbyt potężne, więc ich atak nie był pewny zwycięstwa, a jednocześnie są zbyt daleko od centrum imperium, co utrudnia pobieranie podatków.

prawdopodobne, że zarówno w przypadku Dariusza i Kserksesa, jak i Aleksandra, mimo że podbili Królestwo Pauruva, było to zbyt kosztowne i zbyt daleko, aby było tego warte, i zbyt trudne do utrzymania, pokazując, że imperium budynek osiągnął swoją wschodnią granicę.

Chciałbym umieścić kilka punktów z mojej lektury:

1. Kto wygrał bitwę? Jak podkreślają inni, nie jest do końca pewne, kto wygrał bitwę, czyli „Bitwę pod Jhelum”. Aleksander jako wielki król odniósłby zwycięstwo w tej bitwie. Ale zgodnie z analizą Bitwa pod Jhelum, która podaje ważne powody, dla których Aleksander przegrałby bitwę, biorąc pod uwagę jego wyczerpaną armię, która stoczyła już wiele bitew i odbyła długą podróż przez równinę. Podana witryna wyjaśnia je szczegółowo, w tym czynnik geograficzny i czynnik słonia, a moim zdaniem Puru (Porus) pochodzi z dynastii Vedic Tribe Pandava. Niewiele jest dostępnych informacji na temat jego życia lub sukcesu lub porażki w wojnie z Aleksandrem z powodu utraty tekstów historycznych! (Uważam to za główny powód, dla którego straciliśmy historię o królu).

2. Inną kwestią jest istnienie dynastii Nanda, która była bardzo silna w północnych Indiach obok „dynastii Puru” (króla Porusa). Ale jest jeden fakt, który jest bardzo interesujący. Była tam osoba o imieniu „Chanakya”, teoretyk polityczny i uczony z Taxila. (Pamiętaj, Taxila został pokonany przez Aleksandra przed podróżą do Pendżabu!). Chanakya przekazuje ostrzeżenie królowi Dhana Nanda z dynastii Nanda, że ​​Aleksander dokonuje inwazji, ale król Nanda ignoruje to ostrzeżenie, ponieważ nie widzi żadnego zagrożenia ze strony Aleksandra! Ponieważ armia Nandy była ogromna, a Aleksander nie miał sobie równych z armią Nandy!

Podsumowując, od pierwszego punktu wspominam o powodach "przegranej" Aleksandra, ale chcę powiedzieć, że w pewnym momencie bitwa nie została wygrana przez obie armie, ale obaj królowie zawarli jakiś pakt lub porozumienie! Od drugiego punktu powiedziałbym, że Aleksander nie mógł najechać Indii, ponieważ Indie (wtedy Indie nazywały się Aryavartha, ponieważ miał kilka królestw) nie był rządzony przez jednego króla, ale wielu. Więc z małą armią nie było to możliwe.

Alexander wygrał JEDNĄ bitwę. To niekoniecznie oznacza, że ​​wygra drugą czy trzecią.

Mając możliwość mianowania Porusa „Satrapem”, Aleksander zdobył „rekwizyty” do wygrania pierwszej bitwy. Przyjmując pozycję Aleksandra, Porus mógł zachować kontrolę nad swoim krajem, nie ryzykując drugiej lub trzeciej bitwy.

To była sytuacja „wygrana-wygrana” (ograniczone zwycięstwo) dla obu stron. Każdy z nich uzyskał to, czego najbardziej chciał, bez ryzyka wszystkiego.

Chciałbym wskazać dwa powody powrotu Aleksandra bez podboju Indii, które do tej pory nie zostały wymienione w tej odpowiedzi.

1. Od Madison po północno-zachodnie Indie Aleksander miał kilka wojny. Można powiedzieć, że jego armia po raz pierwszy stanęła w obliczu wojny po przybyciu do granicy indyjskiej, czyli bitwy z Porousem u Sindhu. Odległość z Madison do Indii była bardzo duża, a jego żołnierze nie chcieli już więcej jechać.

2. Współczesny bengalski nazywany był wówczas Gangaridai przez greckich historyków . Byli bardzo silną walczącą społecznością Indian. Byli bardzo odważni i stali się greckim mitem. Porous dzielnie walczył z Grekami. Miał też żołnierzy z tej społeczności. Aleksander widział ich odwagę i odwagę twarzą w twarz w czasie wojny, które były w jego mitologicznych opowieściach. Zmusiło go to do podjęcia decyzji, by więcej nie jechać do Indii.

Podany link wyjaśni dostępne w dzisiejszych czasach zapisy o Gangaridai i pokaże ich relacje z Grekami.

To jest szara strefa historii. Chociaż historia Porusa-Aleksandra jest legendarna, nie ma gwarancji, że faktycznie miała miejsce. Nie ma też żadnej gwarancji, że tak się nie stało. I tu sprawa jest jak na dzień.

Epizod z Aleksandrem nie znajduje zbyt wiele wzmianek w całej dokumentacji, to jest najdziwniejszy aspekt tego. Nie ma też żadnych wzmianek o obecności króla zwanego Porus w północno-zachodnich Indiach w tym czasie. W dokumentach indyjskich jest bardzo niewiele odniesień, co jest bardzo ciekawym i godnym uwagi aspektem tej sprawy. Najbliżej do niego przychodzi plemię Puru z północno-zachodnich Indii. Poza tym istnieje niewiele dowodów. Pamiętaj, że początkowa historia została napisana przez Europejczyków; kilka z tych początkowych pism zaczyna być kwestionowanych, gdy pojawiają się nowe dowody. W akceptowanych zapisach jest sporo luk; nawet dla uznanych postaci, takich jak Ashok. W przypadku Ashoka, narracja rzuca znaczące różnice w podejściu do Ashokavadaan i innych książek z tamtego czasu: jak Mahavamsa. Dwójka po prostu nie godzi się w większości ważnych szczegółów z życia cesarza. Podobnie jest w przypadku Aleksandra. Jedyne, co jest pewne, to to, że domniemana inwazja nie zasługuje na szczegółowe omówienie w żadnych indyjskich zapisach z tego dnia.

W 327 rpne Aleksander, w marszu przeciwko imperium cesarza Dariusza, przybył do Indii i trwał 2 lata. W indyjskich źródłach jego wyczynów nie ma żadnych danych, a długoterminowe konsekwencje jego inwazji były niewielkie. Przybył do Indii, aby dotrzeć do najbardziej wysuniętych na wschód części imperium Dariusza - dotrzeć do oceanu. Wpadło to w kłopoty wzdłuż rzeki Sindhu (Indus), a następnie poszedł wzdłuż rzeki, staczając wiele bitew - Puru, pokonując Gana-Sanghas, Bitwa z Mallojami, gdzie został ranny - i dokonał brutalnej zemsty.

Podobno zbudował sojusz z Ambhi z Taxila i zaatakował Puru na brzegach Jhelum. Jedno ze źródeł historycznych twierdzi nawet, że nazwa Puru mogła odnosić się do plemienia Puru, które zamieszkiwało ten obszar od czasów Rug-wedyjskich. O inwazji Aleksandrów nie wspomina się w żadnym z tekstów indyjskich; mamy tylko macedońskie rekordy, nikt nie może powiedzieć na pewno, jak dokładne są. Niektóre z nich stwierdzają obecność gigantycznych mrówek, które kopią złoto! Przyjrzyj się tej obserwacji:

Mówi się, że niektórzy mężczyźni mają 10 stóp wzrostu i sześć stóp szerokości; niektórzy mieli uszy sięgające do stóp - Megastenes w starożytnych Indiach , jak opisali Megastenes i Arrian. Nie oznacza to, że wszystkie ich obserwacje były bzdurą, niektóre były dokładne. Mają być połączeniem faktów i baśni.

We wszystkich tekstach historycznych, które przeczytałem (proszę nie odwoływać się do źródeł internetowych ani zachodnich), cały odcinek Puru nie zawiera więcej niż 4 linijki. Nie ma gwarancji dokładności tego odcinka. Jedyną pewną rzeczą jest bitwa, która się odbyła; podobnie jak fakt, że Aleksander wygrał. Co do reszty - może to być przypuszczenie lub fakt, Nie mam pojęcia.

Najważniejszy rezultat wyczynów Aleksandra został niestety zapomniany - pojawienie się dynastii Mourya ... ale to już inna historia

Ref: Wczesne Indie - Romila Thapar; Land Of The Seven Rivers - Sanjeev Sanyal

Aleksander nie powrócił po pokonaniu Porusa (lub plemienia Puru); poszedł dalej wzdłuż rzeki. W rzeczywistości został ranny w walce z Malloami; nie przeciwko Porusowi. Postanowił zawrócić po bitwie na Puru, ale zamiast tego poszedł dalej wzdłuż rzeki, myśląc, że to Nil. Odkryli swój błąd po dotarciu do oceanu, a następnie zawrócili wzdłuż wybrzeża Makran i Zatoki Perskiej.

To wszystko, co wiadomo - wszystko z greckich płyt. Żaden z indyjskich rekordów; które milczą na ten temat, co jest rzeczywiście bardzo ciekawe.

Pierwsza odpowiedź tutaj: http://qr.ae/NCnTd

To tylko teoria, że ​​Aleksander cofnął się napotykając słonie (po raz pierwszy?).

Zdobywając większość świata, w którym można chodzić, Aleksander widziałby różne kultury i nauczył się wszystkich technik. I uważam, że słonie nie są tak trudne do pokonania w następującym kontekście. Wojny są wojnami i nie zdarzają się zaraz po wschodzie słońca, jak to widzimy lub wizualizujemy. Płonące domy, zatruwanie wody pitnej, terroryzowanie cywilów, przekupywanie dla zwycięstwa - wszystko, co pamiętam. Tak więc słonie można było łatwo otruć / zabić w nocy / „wytresować, by nie chodzić” z lokalnymi kibicami itp.

Jak napisano powyżej, problemem musi być możliwość zarządzania. Nie chciał osiedlać się w Indiach.

Po drugie, Indie miały zbyt wielu małych królów i Aleksandrowi byłoby tak łatwo kupić niektórych z nich.

Więc myślę, że odszedł, bo chciał.

PS - wybacz błędy gramatyczne, jeśli występują

w rzeczywistości siły greckie bały się wielkiego króla Nand, który rządził rozległym imperium Magadh z jego stolicy Patliputra (współczesna Patna i obszar Gaja). był tyranem, ale miał ogromną armię pod swoim dowództwem, w tym słonie doświadczone w wojnie Kiedy alexender przeniósł się do wschodniej części Pendżabu, istniała szansa na bezpośrednią konfrontację z nand królem. wtedy został zmuszony do odwrotu.

Alexandar nie stoczył ani jednej bitwy z Pourusem. Miał co najmniej 2. Aleksandar stoczył także kilka małych bitew z małymi niezależnymi republikami. AFAIK, Aleksander przegrał pierwszą bitwę z Porusem z powodu krajobrazu. Grecy nie byli przyzwyczajeni do słoni i byli zaskoczeni / przerażeni. Nazwijmy to odwrotem lub przegraną, w następnej bitwie, którą Aleksander stoczył, towarzyszyli mu rywalizujący królowie Pourus. Porus zajmował ważne miejsce, ale nie był królem wielkiego imperium. Porus jest ważny, ponieważ kontrolował obszary przygraniczne; więc tylko potęga militarna nie jest tutaj ważna. Kiedy zmęczeni bitwą żołnierze Aleksandra zdali sobie sprawę, że właśnie pokonali króla, który strzeże murów Indii, a potężne imperium jest 300 razy większe niż niedawno zakończona bitwa, stracili całe serce. Co więcej, Grecy tworzyli sojusze / podbijali małe niezależne republiki, których nie mogli kontrolować i którym nie mogli ufać po podbiciu; i mieli przed sobą długą drogę, zanim dotarli do dynastii Nanda. Chanakya był w stanie obalić dynastię Nanda bez prowadzenia prawdziwej wojny / bitwy. Rada Nanad była zaniepokojona kierunkiem, w jakim obrał ich król i potrzebowała kogoś z wolą polityczną i strategią, aby pomógł im obalić cesarza bez ryzyka, że ​​zostaną nazwani zdrajcami; w ten sposób obalono króla Nandy. Nie było wielkiej wojny, tylko kilka najazdów, a Nanda został zdradzony przez własną armię.

Aleksander i jego armia zostali pokonani przez króla Porusa. Możemy to wywnioskować z dwóch punktów, które sami sobie przedstawiają Grecy. Po pierwsze, Porus pozostał królem, a jego terytorium podwoiło się, a dwa aleksandrowe skarby zostały przekazane Porusowi jako akt „przyjaźni”, mimo że nie miał dość złota, by zapłacić swoim ludziom.

Z tego, co przeczytałem, Rzymianie powoli przegrywali długą wojnę z Persami 300 lat po czasach Aleksandra i potrzebowali jakiejś propagandy dla swoich żołnierzy / ludzi. Większość opisów „wielkości” Aleksandra została spisana w tym czasie przez Rzymian, a nie Greków.

To niewiarygodne, że Aleksander faktycznie wygrał, a następnie zwrócił królestwo z powrotem Aleksandrowi. Ten brutalny Macedończyk, który zrównał wszystko na swojej drodze, raczej by tego nie zrobił. Pamiętaj też, że tak naprawdę nie dotarł do Grecji. Według greckich przekazów zginął w marszu do Grecji.

Bardziej logicznym wnioskiem jest to, że nie tylko przegrał wojnę z Porusem, ale także prawdopodobnie zmarł w wyniku obrażeń odniesionych podczas tej wojny.

Uważam, że Aleksander stracił serce po tym, jak jego koń, Bucephelus, zmarł z powodu rany odniesionej w walce z Porusem. To jest koń, który doprowadził go do zwycięstwa w Grecji i Azji. Między tymi dwoma istniała więź, którą można było stworzyć tylko w walce razem. Jego ludzie łatwo przekonali go do porzucenia wszelkich planów podboju ziemi Indii. Wysłał wiele tysięcy swoich ludzi z powrotem do Rzymu, jednocześnie wzmacniając swoją pozostałą armię kawalerzystami pokonanych Persów. Siła ta następnie udała się na południe do morza, raczej w głąb ziemi, którą znamy jako Indie. Jak na ironię, z dodatkiem perskiej kawalerii, Aleksander był prawdopodobnie bardzo dobrze przygotowany do walki z siłami w Indiach. Z pewnością konie pomogą, gdy napotkają słonie w bitwie.