Ze względu na charakter jedwabnego szlaku musiał on przebiegać przez centra handlowe.

„Jedwabny szlak był w dużej mierze podzielony i bardzo niewielu kupców podróżowało całą trasę. Towary były przekazywane od jednego kupca do drugiego aż do ostatecznych nabywców ” źródło

Tak więc odchylenie na stepach nie było tak naprawdę możliwe, ponieważ celem pośredników nie było ostateczne dostarczenie towarów do Europy z Chin (powiedzmy, ponieważ wiele towarów nie zaczęło się tak daleko na wschód, a niewielu dotarło tak daleko na zachód), ale może tylko po to, aby dotrzeć do następnego miasta.

Jednak istniały alternatywy dla lądowego jedwabnego szlaku dalej na południe. Handel na Oceanie Indyjskim od dawna stanowił granicę między Wschodem a Zachodem, przy czym wejście do Morza Śródziemnego odbywało się przez Morze Czerwone i Egipt, a nie Anatolię.

Wystarczy spojrzeć na dowolną mapę polityczną, niech to będzie okres klasyczny czy wczesne średniowiecze. Podróżując do Chin potrzebujesz wody, zapasów żywności, paszy itp. Poza tym bezpieczniej jest spędzić noc w mieście lub jakiejś gospodzie zamiast na otwartych przestrzeniach stepowych. W takim razie, o czym wspomniał Joe, między miastami masz drogi, które znowu - są bezpieczniejsze.
Na południe od Morza Czarnego podróżowałbyś przez Anatolię, Iran, Sogdianę, Bucharę, Samarkandę itp. Całkiem cywilizowany i stosunkowo bezpieczne obszary.
A na północ od Morza Czarnego? To, co jest teraz Ukrainą i Kazachstanem w tamtym czasie, było tylko jedną WIELKĄ pustą otwartą przestrzenią stepową, trudną do znalezienia jakiejkolwiek drogi, jedzenia, jakiejkolwiek wody (nie wspominając o nomadach, którzy mogą być wrogo nastawieni).

Jedwabny Szlak nie był pojedynczą drogą, ale raczej siecią dróg. A drogi Amudarja / Uzboj (Amudarja płynął do Morza Kaspijskiego na przykład do XVI wieku) - Morze Kaspijskie - Wołga - Don - Morze Azowskie - Morze Czarne - Konstantynopol (wariant: Morze Aral-Kaspijskie pieszo) były używane - szczególnie dla długie okresy, kiedy Amudarja został przeniesiony na Morze Kaspijskie i jakiś stabilny stan, gdy Chazarowie siedzieli na dolnej Wołdze. Bo to był szybki sposób - jedynym problemem było przewożenie łodzi z towarami z Wołgi do Donu).

W każdym razie bardziej popularna była droga południowa, z gorszymi drogami (przez góry), ale z większą liczbą miast po drodze. Trudno jednak powiedzieć, jaki był tego powód - miasta czy Jedwabny Szlak. Ponieważ po Vasco da Gama umarł Jedwabny Szlak i te miasta też się zdegenerowały .

Tak więc niektóre części Jedwabnego Szlaku przechodziły wzdłuż północy Morza Czarnego. Miasto Cafa w Genui (obecnie Teodozja) mieszkało głównie z tej właśnie części Jedwabnego Szlaku. Marco Polo skończył tam swoją drogę.

Jednak przewóz towarów ze wschodu na zachód w pasie na północ od Morza Czarnego był zawsze złym pomysłem. Ponieważ był bardzo powolny (wozy i konie wolniej niż statki) oraz bardzo skomplikowany i kosztowny - trzeba by przepłynąć wiele dużych rzek i zapłacić właścicielom promów i / lub miejsc wokół nich.

Moja rodzina pochodziła z zachodniej Ukrainy, a mój dziadek studiował na uniwersytetach w Chernotsy i Wiedniu. Powiedział, że historycznie nasza rodzina była kupcami na gałęzi Jedwabnego Szlaku, która biegła przez Ukrainę. Ukraina była bastionem w setkach lat wojny między Europą a Turcją i absurdem jest myślenie, że znaczna część handlu nie odbywa się preferencyjnie przez Ukrainę, a nie przez terytorium kontrolowane przez Turcję. Istnieje wiele możliwych wyjaśnień braku uznania wszystkich rzeczy związanych z historią Ukrainy. Najprawdopodobniej rosyjscy „uczeni” państwowi w czasach imperium rosyjskiego i sowieckiego przystąpili do niszczenia historii Ukrainy, aby wyglądało to tak, jakby Ukraina była niewielkim podzbiorem Rosji, a zachodni uczeni po prostu zaakceptowali większość propagandy. Innym jest po prostu brak zainteresowania, a nawet otwarta wrogość do historii Europy Wschodniej. Bezmyślne komentarze, jakby na Ukrainie niczego nie było, są typowe. Dlaczego większość mieszkańców Zachodu nie wie o wielowiekowej wojnie między Ukrainą a Turcją lub dlaczego zakłada się, że Mongołowie dominowali na Ukrainie przez wieki, ale pozostawili bardzo niewiele śladów genetycznych, podczas gdy kraje takie jak Irak i Iran, które noszą niezatarte piętno genów mongolskich, są poetycko określane jako perskie. Idź do dzieła.

Właściwie przez Ukrainę istniał szlak handlowy - „из варяг в греки” - czyli „Od Varangian do Greków”. Można było podróżować z Cesarstwa Bizantyjskiego do Skandynawii przez Kijów iz powrotem. Ale podróż dalej na wschód byłaby problematyczna: najpierw zmierzysz się z wojowniczymi plemionami tureckimi (Kipchaki i Pechenegs), następnie wojowniczymi Czerkiesami i Czeczenami, a następnie wielką pustą przestrzeń bez miasta na tysiące kilometrów.

W tamtych czasach większość ludności „Ukrainy” mieszkała w zachodniej części województwa (okolice Kijowa). Wschodnia część, przylegająca do Kazachstanu, była w większości „opuszczona”, z wyjątkiem zaciekłych nomadów, którzy później stali się „Kozakami”.

Najłatwiejsza trasa z Persji (główny "koniec") do Kijowa wiodła przez północną Turcję, a stamtąd drogą wodną przez Morze Czarne i w górę Dniepru. Mimo, że była to uciążliwa trasa, to i tak DALEKO bezpieczniej niż przez Kazachstan i wschodnią Ukrainę. Tylko koczownicy mogli z powodzeniem „nawigować” po pustyniach i stepach tych ostatnich terytoriów. I nie mieli umiejętności handlowych, aby zarządzać częścią handlu jedwabiem.