Australia 1975-2014 (w toku). Wendy Lowensteins „ Weevils at Work ” jest w tym dobra. Ruch protestacyjny w latach 70. i 80. był skutecznie kontrolowany przez wczesne lata 90., a masowe zatrudnienie młodych ludzi bez wynagrodzenia ¹ było kontrolowane przez uniwersytety, TAFE i systemy bezrobocia.

1 : Wydaje mi się, że jest to kluczowy wskaźnik rzeczywistego bezrobocia, zwłaszcza biorąc pod uwagę sposób, w jaki poinstruowano ABS, aby zadeklarował, że statystyka bezrobotnych wyklucza uczestników niebędących siłą roboczą i wyklucza osoby z zaledwie jedną godziną czterotygodniowego szkolenia lub zatrudnienie.

Przykłady z historii, które mamy, to rewolucje przeciwko autokratycznym reżimom, monarchiom. To jest powód, dla którego należy martwić się o Chiny. W Chinach zezwala się na bardzo niewiele protestów, a ludzie mają niewielką kontrolę nad tym, kto jest u władzy. Bractwo Muzułmańskie zostało założone przez studentów, kiedy w tym kraju zreformowano również edukację. Obecnie ma duże wpływy w regionie, w którym doszło do pokojowych i gwałtownych rewolucji. Myślę, że nie ma przykładu gwałtownej rewolucji prowadzonej przez studentów przeciwko liberalnej demokracji w Europie. Na Ukrainie miały miejsce pokojowe „rewolucje”, takie jak „pomarańczowa rewolucja”, choć nie jest to jedyny przykład. Islandię można również uznać za pokojową „rewolucję”. Innymi słowy, protest jest często pożytecznym ujściem dla bezrobotnej młodzieży w liberalnych demokracjach, a nie gwałtowną rewolucją, ponieważ mogą oni w ten sposób skutecznie zmienić swój rząd.

Patrząc na Chiny, widzimy kilka „rewolucji” (lub prób ich przeprowadzenia) przez uczniów.
Przede wszystkim oczywiście „rewolucja kulturalna”, w której rząd Mao genialnie wykorzystał populację studencką do przeprowadzenia własnej plany, jednocześnie odwracając niepokój tego studenckiego grona, który z łatwością mógł je zamiast tego obalić.
Potem jest próba rewolucji / powstania, która doprowadziła do wysłania przez PLA czołgów przeciwko protestującym w Pekinie w latach 80. był również w dużej mierze napędzany przez wykształconych, niezadowolonych ludzi.
Teraz oczywiście rząd po prostu wysyła ich do „wolnych stref ekonomicznych”, gdzie są skutecznie wygnani i nie mogą wyrządzić krzywdy, gdy prowadzą firmy, które są dla wszystkich celów będących własnością rządu, więc po raz kolejny dobrze je wykorzystuje, trzymając je pod kontrolą i z dala od miejsc, w których mogą powodować problemy.