Trudno to stwierdzić, ponieważ nikt poza Rzymianami nie pisał ... a rzymscy pisarze byli bogatymi snobami mieszkającymi w miastach, którym trudno było przejmować się udaniem się do odległej prowincji i zapisaniem tam naturalnych cech.

Istnieją pewne pośrednie dowody w zapisach archeologicznych - osadnicy z epoki brązu czasami dodawali lub włączali do swoich zabytków pozostałości mezolitu. Osadnicy z epoki żelaza często budowali cmentarze wokół kurhanów z epoki brązu ... ale nie wewnątrz. Podobnie anglosaskie groby można często znaleźć wokół lub w rzymskich ruinach.

Więc chociaż nie wiemy, co dokładnie myśleli, pokazuje to, że ludy te zwróciły uwagę na starożytne szczątki i myśleli, że są dla nich ważne również.

Żadna wzmianka o Stonehenge ani innych stojących kamieniach nie jest robiona przez Bede, Gildasa, Nenniusa ani nikogo przed nimi (Agricola, Pliniusz, Tacyt, Strabon itp.). Prawdopodobnie w większości przypadków szczątki były zbyt odległe i zbyt fragmentaryczne, aby można je było zauważyć. W przypadku Stonehenge prawdopodobnie znajdowało się ono pod ziemią (podobnie jak jego bliźniacza Newgrange) i zostało wykopane między około 950 a 1200 rokiem ne przez Saksonów lub Normanów szukających zakopanego skarbu, lub, co bardziej prawdopodobne, przez kamieniarzy zbierających materiały. Dla Rzymian wyglądałby jak kopiec lub pagórek. Zwróć też uwagę, że wiele megality znajduje się w odległych miejscach, do których Rzymianie raczej by się nie udali.